De Amsterdamsche Pegasus

[fol. **4v]

Sonnet Aen de Berispers.

DEn yverigen geest heeft ons soo verd’ gedrongen,

Dat wy door soet bewijs hier stellen naeckt ten thoon

De wereltlijcke Min, en ’t wreedelijck beloon,

Vyt dartelheyt geteelt door Venus kleyne Iongen:

Hoe dat hy Lievers hart met loosheyt heeft gedwongen

Te minnen tegen sin, door schichtjens ongewoon:

De moeder selfs versot, niet temmen kan haer Soon:

Dit wert u afgebeelt, soet-aerdighlijck gesongen.

Maer den Bet-weter sit en gluurt met schalcke schijn,

Vyt ’t soet suyght hy ’t suur, uyt ’t goet het boos fenijn,

Luyt schatert en beboert dees slechte Rymeryen,

Berispers niet en schemt, dees Deuntjens beter treft

En geeft de reden plaets, in ’t gheen daer ghy van keft,

Soo salmen sien ’t gelijck, ’t geen ghy hebt in ’t benyen.

      Een in 't hart.