De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
M. Campanus Veld-Deuntjes, Toe-ge-eyghent D’Aemstel-lantsche Nymphjens. | |
[pagina 2]
| |
Veld-deuntjens schuwt de luy die lichtelijck verdoemen,
Om dat ick u (als sy) niet sott’lijck hebb’ doen noemen
Der Hooghster-Lied’ren-Zangh, ay! laet haer keuvel staen,
Soo meughdy onbespot by yeder een vry gaen.
| |
[pagina 3]
| |
 T’wijl de schoone Lente heeft Sijn bloeysels,
En seer vruchtbaer geest
Aen Flora menigh Tuyl en Krans,
En Ceres graen
Heel schoon komt aen,
Met Bloempjens aen den dans.
2 Dan soo stinckt de muffe stadt,
En yder jeuckt nae ’t graesigh padt,
Tsa Macker nu dan op de been!
Na ’t groene wout,
Waer dat haer hout
Mijn Silvia alleen.
3 Daer siet ghy wat vreughden wy
Bedrijven, en wat vrijery
Een yder Harder met zijn kaer
By daeghe praet
En 's avonts laet,
Haer dansjens met elkaer.
4 's Morgens eer Aurora sucht
Met Peerel-traentjes uyt de lucht,
Dan deunt het Harders fluytjen al,
En 't Nimphje singht
Als 't geytjen springht
Heel vreughdigh in het dal.
5 Dan weckt ons de Iacht-Goddin,
't Wijl Chloris spant de Paerden in
Aen Phoebus Koets, die uyt de Zee
Seer prachtigh straelt,
En schoon bemaelt
Een yder dingh zijn stee.
6 Ay! dan lacht het bloemigh beemt,
En 't klaver-wey met kruytjens vreemt:
Het groene bosjen lockt van veer
Ons soete lust
Tot 's slapens rust
Als Phoebus neemt zijn keer;
7 Naer het Zuyder soel gewest,
Of achter het vervallen nest,
Dat hem stil spiegelt inde vliet,
Waer 't kaetsen veel
Het meesten deel
Wt vrolijckheyd geschiet.
| |
[pagina 4]
| |
8 Als de hett' ons maeckt te moe,
Dan vischtmen met de anghel-roe,
Of met het schuytjen in het nat,
Aen 't Nymphjes zy
Daer 't Veeltjen by
Veel soete deuntjens hadt.
9 't Valcke-vlieghen heeft syn beurt,
T'wijl 't Vinckjen in het slachjen treurt.
Het Veld-hoen lockt ons op haer spoor.
De Haes verveert,
Helpt ons te peerdt,
En loopt de Winden voor.
10 Somwijl in het koren-land
Gaen ick wandelen hand aen hand
Met mijn Goddinnetjen inde koelt,
En sie van veer
Met menigh keer
De Vecht-stroom hoese spoelt.
11 Somwijl inde avonds-stond
Kom Tityrs sangh my inde mond,
Die hy by Mincus voormaels songh,
Of 't neury-deun
Dat Pirams seun
Op Ida danssend sprongh.
12 Velden leeft, en Herders vreught!
Leeft Beestjens leeft, en maeckt geneught!
Leeft Lantbouw leeft, ghy zijt gerust,
Noch stadt, of schat,
Noch kroon, of throon
My voor u weelden lust.
|
|