Zinne-beelden, oft Adams appel
(1642)–Jan van der Veen–
Auteursrechtvrij
[pagina 493]
| |
Doen hy had' naer onde zeden,
My gegroet en ick hem weer,
Heb hem vriendelijck ghebeden
Neffens my te sitten neer.
d'Welck hy deed', en heeft gheslagen
Op mijn schryven sij gesicht,
En soo stracx begonst te vragen,
Oft ick had yet nieus gedicht.
Ick seyd', Broeder ghy mocht weten,
Dat den grooten vander Veen',
Den vernaemsten der Poëten;
Onlanghs heeft met kloecken reen,
Alleen 't ghen' hier was gheschreven,
Wel beantwoort, en te deegh
Aen een yder 't zijn ghegeven,
Soo dat ick oock d'myne kreegh:
Waer van ick hem danck moet seggĕ;
Want het gheen' hy van my spreckt
(Oft het som verkeert uyt leggen)
Al tot mijnder eeren streckt,
En daerom gaen ick bem stieren
Desen Brieff, al valt hy slecht,
Hy mach dencken 't zyn manieren
Van een arm onnoosel knecht.
Daer op heeft myn Vrint ghesproken,
Half gestoort, gelijck my docht,
Wat heeft aen't gedicht gebroken,
By my voor den dagh ghebrocht?
Dat het niet en kost bewegen
Vander Veen, te schryven yet,
Goet oft quaet 't zy med' of tegen.
Schrijft hem dat en latet niet.
Dien volgens kost niet laten,
U daer van de weet te doen,
Biddende seer uyter maten
Vriendelijcken wilt u spoen,
| |
[pagina 494]
| |
Op 't Schut waerheyt wat te schryven,
Siet dat ghy hem 'tsyn oock geeft.
Wilt hem dear den neuse vryven
't Geen' hy soo gepepert heeft.
oft en hebder geen genucht in,
En de moeyt u tegen staet:
Mits daer is te veel gerucht in.
Soo geef ick u desen raedt,
Schrijft hem al de selve redeen,
Die ghy storten regens my,
En hout u daer med te vreden
Laet hem daer med' lopen vry.
't Sal op hem al beter voegen,
Mits dat hy hoeft gestudeert;
En met eeren en genoegen
Van elck een, gepromoveert
Binnen Leuven inde Rechten;
Maer niet als een Esels dier:
Want sulck dingen nyt te rechten
Is te Leuven geon manier.
E vero Salus.
|
|