|
| |
| |
| |
Antwoort aen Ian vander Veen, Eerloos Leugen-dichter tot Amsterdam, op sijnen Hollandtschen Verkeer.
SOo haest my u gedicht is onder d'oogen komen
Ghy snooden Lasteraer, heb ik mijn pen genomen,
Vertwijffelt van gemoet, oft niet sou wesen schant,
Te schryven tegen u dwaes waen-wijs onverstant,
Dat self u leugens sal met waerheyt overtuygen
Die ghy (als een Vileyn) hebt uyt de vuyst gaen suygen,
Wat heeft u doch beweeght? seght my ghy dwasen Sot,
Dat ghy met uwen Prins en alle Princen spot?
Antwoort my op dees vraeg, u meyn ik vander Veene,
Wat, waert ghy dul en sat van Bachus Hipocrene,
Doen ghy dit hebt gedicht? toont u onschuldicheyt,
Oft t' onrecht u van ons dees schult wordt op-geseyt.
Ghy Eer-dief, Leugenaer, ghy Laster-tongh der Vrouwen,
Van Pluto op-gewekt (daer yeder voor mach grouwen)
Die uwen vader is, waer door ghy leugens sticht,
En den Apollo ook, van u vervloekt gedicht.
Waerom soekt ghy dees vlek Antwerpen in te vryven?
Heeft yemant op't Tonneel oyt sulcks hier sien bedryven?
Als't geen dat ghy versiert, tot lachter en tot smaet
Van uwen eygen Prins, ghy Eer-dief vals en quaet.
En om lasteringh met schijn-deught te bedecken,
Soekt gh'ons te branden in dees schandelycke vlecken.
Verr' moet van ons Tonneel verhuysen sulck gewoont,
Waer op dat menich spel gespoelt is en vertoont,
Tot lof van eenich Prins wiens daet wy doen herbloyen
Soo langh den Hipocren' Parnassum sal besproyen,
Wy weten dat den Prins van den Orangie-stam,
Wt kloeker Helden bloet eerst sijnen oorspronk nam.
| |
| |
Noyt is by ons gedacht, dat wy hem souden schelden
Cleyn-moedich, en daer by noch sonder het uyt-belden:
Gelijck ghy hebt gedaen aen onse Princen goet,
Tot smaet van hun geslacht en eel Doorluchtich bloet.
Onthout en leert dees les, wat Princen doen oft laten,
En hoort geen laster-tongh verachtendete haten,
Waert dat ick wou door schimp verduyst'ren 't Princenlof.
Ick vondt by avontuer (trots u) noch beter stof.
Maer neen men hoort de pen te stieren nae de reden,
En letten op fich self, en zijn daer me te vreden.
Ghy toont wel dat ghy zijt der Princen eer-dief vals,
Want ghy versiert hun fout en lieght door uwen hals,
Hollandt, ik weet ghy baert veel kloecke brav' Poëten,
Die boven op Parnas, oft Pindus, zijn gheseten:
Maer soo ghy desen kendt voor eenen van u schaer:
Soo 'n acht ik niet een sier u lieden alle gaer,
Neen neen, den soeten Cats, noch Heynsius, daer neven,
En mogen u niet meer den naem van Broeder geven:
Want ghy tot schand en smaet van hun zijt voorts gebracht,
Rechts nut om met den uyl te vliegen in de nacht,
Oft in den modder-kuyl van uwe spou-gedichten,
Te worden aen gegrimt van selt saem spook-gesichten.
Soo wy u beeltenis hier hadden in de stadt,
Wy hingen 't aen een galgh', oft stelden't op een radt.
Wy souden met gedult u smaetheyt noch verdragen,
Met al u schimpery, en daer niet veel naer vragen,
Waert dat ghy ons in't minst de waerheyt had getoont;
Maer u vals-Leugen-Dicht en kan niet sijn verschoont.
Houdt op geswingde pen, laet voorts u moeyte blyven,
En acht den Boef onweert noch yet tot hem te schryven,
Voor dat hy siet sijn schult met klaer bekentenis;
En acht sijn selven recht een Esel soo hy is.
Seght my doch Jan vander Veenen:
Hebt ghy aen de Esels speenen.
| |
| |
Dat ghy steekt soo vol bedroght
Neen ten kan geen Esel wesen,
Want den Esel wort gepresen,
Waer hy niet soo luy en traegh,
Maer ghy spout uyt uwe maegh
Speeksel als de Ader-slanghen,
Dat u vleckich aen sal hangen,
Soo langh als de werelt staet,
Tot u lachter ende smaet.
|
|
Auteursrechtvrij