|
| |
| |
| |
Vervvijt-dicht teghens Ian vander Veen, Logen ende Laster-dichter tot Amsterdam
NEn ongesnoeyde fiel, 'nen schrobber vande nydt,
'Nen vuylen schuyfelbout, misbroetsel vanden tijdt,
'Nen ruyigen rabout, 'nen leepen onbeschaemden
Besmuerden vander Veen, 'nen recht en weert vernaemden,
Eer-knager vande deught, een die van jonghs af aen
Niet dan met slim gebroet van fielen heeft ghegaen,
Die niet en heeft verkeert als daer de harink wyven
Gewent zijn tegen een te raesen en te kyven,
Een die van jonghs af aen meer guyten heeft geacht
Als volk van goede naem en deughdelyk gheslacht,
Die synen eygen Prins met laster heeft bestreden.
Op ander lieden naem die't selve noyt en deden.
Een sulken weerdigh mensch die komt hier als Poët
Verkondigen in dicht 't geen hem fijn boosheyt seet,
Die meynt de deughden sonn' van ons Brabantsche lieden.
Te doen voor eenen nacht van plompe leugens vlieden.
O dooven by den sangh! o blinden by't couleur!
O aensicht sonder neus by eenen soeten geur!
Ghy spreken vande deught? ghy u te gaen verklouken
Om feylon en ghebrek der menschen t' ondersouken?
Die van ghebroken stinkt als eenen vuylen drek,
Oft langh verlegen slijk in een riolen reck.
Weet ghy niet plompen uyl der deughden shijn te myden,
Ghelijk uwe broeders doen? die niet en konnen lyden
Het schynsel van de son? vreest ghy niet dat het licht.
Van ons Brabantsche deught sal rooven u ghesicht?
Dan toch het schijnt wel neen: want ghy doet in uw' werken
(Soo yeder een wel siet) een grove blintheyt merkèn,
Soo dat ick licht lyk hoor uyt u mismaekt ghehuyl
Dat ik u houden moet voor eenen blinden uyl,
Voor eenen blinden uyl, die noch sult zyn bescheten
Van d'uylen u gebroers, en van de uylen ge'ten,
| |
| |
Dat ick sal tegen u met reden gaen ten strijt,
Om u te maeken stom met allen u verwijt;
Neen', dat en lust my niet, ik weet, wat dat sy krygen
Die eenen dullen hont gaen trachten te doen swygen,
Staet dees verwoede beest en buldert voor syn kot;
Die haar doen swyghen wilt, die wordt geacht als sot.
Ik geef u vry de eer dat ghy ons kondt verwinnen
In leugenen, in spijt en lastringh te versinnen,
Ik geef u vry dees'eer aengaende van u schandt
Die kryght ghy vry genoech van uwe eygen handt,
Doch hoe wel dat ik swijgh' noch salmen handen vinden
Die't schryven tegen u hun sullen onderwinden:
Ons groen' Antwerpsche Jeught en is noch niet verdort,
Die in u slim gedicht voor slecht ghehouden wort:
Men salder vinden noch die sullen* Componeren;
En* saen en plaen voor valsch u dichten* mainteneren,
Op dat een yegelyk, ook die u niet en kendt,
Mach weten wie ghy zijt, en wat ghy zijt gewendt;
Op dat ghy moecht eer langh door schand en spijt gedreven
U dulle raserny verkorten met u leven.
O Phoebe groote Godt, ik schroom' wanneer ik sien
Soo grooten valsicheyt door uwe konst' geschien:
My wondert seer dat ghy, die in voorleden tyden
Soo vlytich hebt voor ons de monsters gaen bestryden,
Dat ghy op uwen bergh laet sonder stoorenis
Op groeyen sulcken beest' als vander Veen is.
Ghy moest hem het gesicht van u Laurieren weyg'ren,
Ghy moest voor hem den vloet van u rivieren steyg'ren,
Ghy moest hem jaghen uyt, en hangen hem dan aen
Een kennest om den hals, om niet weerom te gaen,
Gelijkmen is gewoon de verckens te doen dragen,
Waer med hun wort beleth het kruypen door de hagen.
Oft emmers soo ghy wilt dat vander Veen daer blijff
En evel niet en laet syn lasterlyk bedrijff,
Soo bidd' ik dat hem scheur' sijn bakhuys van malkand'ren,
En dat wy stracx hem sien in eenen vorsch verand'ren,
| |
| |
En dat hy queecken gae in 't uytterst van Parnas
In eenen modder-poel oft vuylen water plas,
Daer sal sijn woonplaets syn, hy sal daer sijn geseten,
Veracht van 't Pindus volck en allen den Poëten,
Al queeckt hy dan op ons gheduerich dach en nach,
Soo 'n sal hy maer als vors van onslie zyn gheacht.
Ick hoor daer weer 't geschreeuw van onsen sotten dullen,
Verwaenden lasteraer, ick hoor hem weder brullen.
En roepen tegens my, Ghy lastert myn ghedicht
Om dat ick brengh' u quaet en feylen in het licht,
Het is een Satyra die ick u heb gheschreeven,
Ghy hebt voorwaer een stuck dat weerdich is bedreeven,
Soo ghy noch dickmaels brenght dees Satyras te bert,
Ick vrees dat ghy eer langh wel eenen Satyr wert,
Daer u toe helpen kan het puyck van uwe vrinden,
Den Schotsman metten D'en, die by u zyn te vinden,
Veel meer noch als ghy seght, dat hier den Italiaen,
Den Spangiaert, Portugees oft Franschen courtisaen,
Ick ben al veel te sot dat ick my laet bekooren
Met uwen leugen-droom, daer ick weet van te vooren,
Dat (al hoe wel dat ick met heel ons Brabant sweegh)
Den wysen tydt u sal antwoorden wel te deegh.
Wanneer hy door syn kracht een yeder sal verkonden,
Dat u gedicht is t'saem met leugenen gebonden.
Doch daerom niet en peyst dat ghy hier med zyt vry,
Ten zy ghy o bedenckt, soo sweer ick u dat ghy,
Oock in u eygen stadt en langs u eygen straten
Bespot sult gaen als een die deughd'saem lieden haten,
De katten over al en honden van de straet,
Die sullen u van spijt beseycken daer ghy gaet,
Die peerden hier en daer die sullen met hun voeten
Als ghy ontrent hun komt van achter uyt u groeten.
Is yevers eenen muer geweken aen d'een zy;
En sal niet vallen neer voor ghy en komt voor by.
Als yevers op de straet een kappe is ghenomen
En dat den rappen dief de handen is ontkomen
| |
| |
Van die hem loopen naar, men sal u tasten aen,
Soo ghy maer by gheval daer komt voor by gegaen.
Voor 'tlest. Wanneer een straff komt usgelijcx beswaeren,
Die sal om uwent wil haer vroeger openbearen,
En sal oock daerom doen (o weert vernielde sloef)
Op u onsalich lijt haer alder eerste proef,
*Gaet nu Ian vander Veen gaet nu in diepe kuylen
Daer Son noch Maen en komt als rekel liggen huylen.
|
|
Auteursrechtvrij