Zinne-beelden, oft Adams appel
(1642)–Jan van der Veen–
Auteursrechtvrij
[pagina 382]
| |
Feest-praatje, Toe-gheeygent Den Eerentvesten ende Hoogh-geleerden Ionghman, Ioannes Hooghcamer, Ende d'Eerbare Deught-rijke Ionghe Dochter Iofft, Clara Vinck.
| |
[pagina 383]
| |
Dies is de koop op hol op schrol,
Claas Backer heeft gheen deegh,
Vol Muyse-nesten is den Bol,
Van sinnen is hy leegh,
Doch alsmen 't wel besiet
'k En bent alleenigh niet.
Want daar is onse Hote-bek,
De Vorst van't groot ghesin,
Dats eerst een grootsche groote Gek,
De Zoon en is niet min,
Wat ist een bitter Kruys!
Twee Gecken in een huys,
Wat zynder noch ontelbaar meer,Ga naar margenoot+
Daar 't luk woont by de Key,
Die lichter zyn ghelijk een Veer,
En broedtser als een Ey,
Dies roe pik Vive Cap,
EnGa naar margenoot† Muere wetenschap.
Dat troost my seker vry wat stijf,
Nu weet ik myn Fortuyn,
Ik heb een weynigh mals int 't lijf,
En ook wat inde Cruyn,
Maart 't luk is op de vlucht
Dits argher als een zucht.
Dits argher als een Bullebak
Ghebooren in April,
Dits argher als een Oly-vlak
Op blanke Marrys Bil,
Dits argher als een vloek,
In drooghe Napjes Broek.
| |
[pagina 384]
| |
Dits argher als een leghe kruyk,
Voor Jochem Grooten-dorst,
Dits argher als de holle buyk,
Van Syme Smeerte-borst,
Ja 't is noch argher dan
Hen Claartje sonder man.
Ey sie, daar schiet myn nu in 't hooft,
Met ik van Claartje droom,
Wat dat ik lestmaal heb belooft
An Cort Tymen-Oom,,
't Is waar het is gheschiet,
De wil ontbreekter niet.
Dan 't hapert vry wat an de macht
En an bepaalde Tydt,
Ook schuylter yetwes in 't ghedacht
Het welk gheen Rijm en lijt,
Doch dat ik niet en kan
Voldoe een ander Man.
Ik moet myn sinnen alle vijf
Weerom te Hoof ontbien,
En soo veel leenen van myn Wijf,
Dat maakt te samen tien,
En dan noch twee van Trijn,
Dats effen een dozijn.
Dats seven sinnen Vrouwelijk
Vijf Masculuinen broodt,
Die sullen my Ghetrouwelijk
Gaan helpen uyt de noot,
Is twalef niet ghenoegh
Ghespannen voor de ploegh?
Nu tza, 't sal op een Rymen gaan,
De sinnen syn by een.
| |
[pagina 385]
| |
Non sluytibus, gaat Timen aan,Ga naar margenoot+
En 't ander Vander Veen,
Want Tyme soo 'k je sey,
Die dwongh my tot de Rey.
Ghy moet, ghy sult, ik wil seyd' hy,
Op alle vrintschap weer,
Dat ghy een Bruyloss Rymery
Stelt tot Hoogh-Camers eer,
Die door een Echt Verbondt
Gaf Clara hart en mondt.
Wat onschult datter teghen-viel,
Dat was al niet een mijt,
Ik swoer by Teuntjes onder-ziel
'k Was twee van vyven quyt,
Maar 't bleef al Koekoekx zangh,
Daar hoorje Tymens dwangh.
Doch dese Liefjes zyn my waartGa naar margenoot+
Wel thienmaal meer als dit:
Maar heel ontstijlt is Rymers aart,
Als onlust die bezit,
Gherustheyt van 't gemoedt
De lust tot Rymen voedt.
Wat wil ik eerst, wat sal ik lest,
Wat sal de Grondt-vest zyn?
Om op te bouwen alder-best,
'k En vind'niet nieuws voor myn,
Hierom en Belgh' u niet
Soo 'k singh het oude Liedt.
| |
[pagina 386]
| |
't Is nu alst vvas.
Van An-beginne vvasser Min.
En noch en is de Min niet min.
Het was als 't is, en sal ook blyven alle Tyt,
Of schoon de Werrelt waar al d'Ingheset nen quyt,
Ik meyne Mensch en Vee, of watmen acht voor dieren,
Noch souder Minne zyn in Mugghen ende Mieren.
SIet hier Adams Nieuwelingen
Fray na-bootsen d'ouwe snof,
Dese wijs en komt niet of,
Laat vry schim'len alle dingen
Van des Werelts ingewant,
't Minnen blijft in d'ouwe stant.
Noorder buyen, Blixem, Donder,
Noch geen grooten Oceaan,
Kunnen Minne doen vergaan,
Al dit goetje moeter onder,
't Vet wil Boven, spijt haar macht,
't Minnen is een domme-kracht.
Ofter hondert tongen klinken,
Die het minnen gantsch ontra'en,
Datter duy sent kreupel gaan,
En alleen door 't minnen hinken,
Schoon men seyt 't is haast getrout,
't Gunt daar' na te lang berouwt.
Dat zijn woorden dat zijn praetjes
Van de geen die roepen Och!
Doetmen sulke dinghe noch?
| |
[pagina 387]
| |
Hasenoten zijn 't met gaatjes
Alsmen wil de Min ontraan,Ga naar margenoot+
An die graagh uyt vryen gaan.
Dat wy hey en wey verlooren.
Ia vier dubbel Schenke-Schans,
Dat de woorden van Moer-Ians,
Mitse sprak, terstont bevrooren,
En de lolle-pot van Lijs,
Schielijk werde klink klaar ys.
Dat de moedt van Besje Bouwe,
Toe-ghevrooren waar by 't vyer,
Dat en waar al niet een sier,
Noch en sou gheen Min verkouwe,
Watter haspelt over hoop,
't Minnen hout syn oude loop.
Hoorje wel ghy jonghe Luytjes,
't Minnen is te foete dingh,
't Minnen is te sonderlingh.
't Maakt voel Bruygoms ende Bruytjes,
't Maakt een smeringh uttte pan,
Sie hier isser 't staaltje van.
Noem een spiegel an dit Paartje,
Sietse lonken beyde-gaar,
Handt in handt de koop is Claar,
Siet hoe Claar loert Ian op Claartje
Als de Bruygom op een Vinck,
Als een Huysman op een Schink.
Seker wie sou niet vergroenen?
Al waar 't hart soo dor als mul,
Of als ouwe Pietje Sul,
Vryers wilje noch niet soenen.
| |
[pagina 388]
| |
Yeder een in syn Ghelit,
Kust dan daar I rijn-Jans op gaat.
Wilje jocken, spele, springhen,
Mallen, boerten, elk om strijt,
't Welk soo wat van verre vrijt,
Of een aardigh Lietje singhen,
Doet dat haastigh, wilje spoen,
Want hier is wat aars tedoen.
Want hier is wat aars te quicken,
Als te voeren onse puys,
En te veghen 't Somer-huys,
Dat mach onse Meyt beschicken,
Maar daar moeter twee na bed,
Hier en dient gheen deughd' belet.
Dies wilt dan liet reyen staken,
Jonghe luyden scheyter uyt,
Speulgenootjes schort de Bruydt,
En vol-voert u seven saken:
Spoedt u, doet met kleyn gewach
Als ghy woudt dat u geschach.
Wilt de Bruydt niet langh bewaren,
Want den Bruygom is gereet,
Schorter wat an't onderkleet
Laat hem dat met Claartje klaren,
'k Wed dat hy 't veel better klaart
Oft ghy met u thienen waart
Nu vaart wel vereende Menschen,
'k Wensch u t' samen soo veel spoet,
Soo van aardsch' als Hemelsch' goet,
Als gh'u selven kunt toe wenschen,
Hout mijn Gunst in u Gedacht,
Daar mee seg ik goede-nacht.
|
|