Die ridderlycke reyse van heer Lodewijck Vertimans van Bolonien
(1544)–Ludovico di Varthema– Auteursrechtvrij
[Folio 54r]
| |
selue verckenen doen, ende hebben ooc vier voeten, ende sijn wel vier ellen lanc, die wassen in dat mos seggen die lantlieden, si en hebben gheen fenijn bi haer, mer het sijn quade dieren, ende doen den lieden veel ongemacx aen met haren tanden. Daer sijn ooc slangen onder van drierley sorten, dye seer feninich sijn, so haest als si des menschen bloet rueren ofte bloet laten vallen si daer neder ende steruen, welcke dicwils aldaer geschiet is, ten tijde dat ic aldaer geweest hebbe, also dat die slangen in een huys quamen des nachts, ende beten in een huys negen menschen diemen des morgens al geswollen doot vant liggen. Die eerste sijn gestelt gelijc die blinde slecken. Die andere sijn genoemt scorzoni. Die derde sijn driemael meerder dan die scorzoni. Dese driederley slanghen sijnder een grote menichte int lant ende inden steden. Tis te weten als den coninc dit te kennen wort gegeuen, waer alsulcke slangen ende gewormte haer woninghe hebben, so laet hi cleyn hutten daer ouer maken, om des waters wille, ende in dien een mensche een van desen wormen doot sloech, ende dat die coninck ghewaer wert, van stonden aen laet hem die coninc ooc dooden sonder ghenade. Desghelijcken hi dien die een koe doodet Die lantlieden segghen dat die slanghen sijn gheesten van God, want alst gheen godlijcke gheesten en waren, God en soude so grooten cracht niet verleent hebben dat si eenen mensce so haest souden moghen dooden. Ende daer om sijnder so vele, wanneer een van die edelen ouer lant reyset, ende hen dan een van desen slanghen ontmoetet, dat achten si voor een gheluckich teyken, ende hoeder henluyden meer ontmoet hoe si meer ghelucx hebben sullen,als si segghen. |
|