Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

Staet-suchts vrucht,

Stemme: Al hebben de Princen haren wensch.

HOe klimt den Mensch nae d'hooghste top,
Op Creses trap, in Staet-sucht op,
Sijn oogh ziet al op pracht en Staet,
Maer niet op 't gheen hooghmoedt nae gaet.

2 Den hooghmoedt dickmaels streelt en vleyt,

Maer eygen meester sy verleydt,

[p. 155]

 

Als pracht en Staet-sucht rijdt te paert,

 

Dan sit de weelde op de staert.

 

3 Wanneer den hooghmoedt opwaerts stijght,

 

't Geluck dan dickmaels neder sijght,

 

De vreucht is dickmaels in een Huys,

 

En voor de deur staet ramp en kruys.

 

4 Daer staet gheen Staet ter Werelt vast,

 

Of 's heeft zijn prijckel, en zijn last,

 

't Is dwaesheydt te vertrouwen 't luck,

 

't Geluck is Baermoeder, van druck.

 

5 Wat is doch d'hooghe Staet en pracht?

 

De weeld-liefd' en hoofsche Heers-macht

 

Van Scepter, Kroon, en Hofs Heers-lust?

 

't Is laes, een kercker vol onrsut.

 

6 Dit heeft ten tijdt ons korts verklaert,

 

Laes aen Koningh Karel Stuwaert,

 

Die beheersten, Engels, Schot, en Yer,

 

En door de Bijl gedoodet wier.

 

7 Hy is verdwaelt die sich selfs streelt,

 

En met zijn eyghen geluck speelt,

[p. 156]

 

Fortuyn is wanckelbaer en teer

 

Waer men haer roert, sy valt ter neer.

 

8 Hier uyt Solon 't spreeck-woort besloot,

 

(Niemant geluckigh voor zijn doodt)

 

Wie weet wat hem gebeuren sal,

 

Hoe hooger luck, hoe grooter val.

 

9 Wel hem, die met 't beroep vernoeght,

 

In ned'righeydt, soo Godt het voeght,

 

Den donder d'hooge boomen staet,

 

Een ongeschent de kleyne laet;

 

10 Doch al de Werelt loopt verkeert,

 

Soo den tijdt dagelijckx ons leert,

 

Elck lieft de Staet-sucht, pracht, hooghmoedt,

 

Weeld-lust, gelt-sucht; foey werelts goet.

 

11 't Aerts goedt is blint, en 't maeckt ook blindt,

 

Wiens hart tot rijckkdom is gesindt,

 

Sulck een in groote rijckdom leeft,

 

Die gheen rijckdom van doen en heeft.

 

12 d'Heylighe wijsheydt, deught, verstandt,

 

Achtmen niet, sonder goedt in't Landt,

[p. 157]

 

Iae rijck in deught, en vroom geslacht,

 

Wort sonder goet heel niet geacht.

 

13 In't kort, daer goedt is daer ist al,

 

Het goedt maeckt wijs, al is men mal,

 

Een Ezel dick met goudt bepraelt

 

Wordt in het Hof wel ingehaelt.

Besluyt.

14 Dus laet ons wesen wel te vreen,

Soo salmen best zijn tijdt besteen:
Sulck een is rijck van goedt en goudt,
Die met zijn hart op Godt vetrouwt.

Lust nae rust.