Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes


[ROert niet meer Dianaes lof,]
De vierde Carileen.
[pagina 130]
ROert niet meer Dianaes lof, Al u roemen, al u roemen gaet te grof, want mijn waerde Ca-rileen, is de geen, die heur schoonheid maect gemeen; al haer wesen en gelaet, soo jonck jeughdigh en soo bekorigh staet, dat ick vast vertrouw, 't is voor waer, 'overschoonste Vrouw, die den Hemel, den Hemel op 't Aertrijck senden sou.
[pagina 131]
2. Deur haer sangh en soet gequeel Moet verdooven, moet verdooven, 't Snaer ghespeel, Als haer stem eens helder uyt, Lieffelijck spruyt Onder Bas viool en Fluyt: 't Schijnt een Hemels Harmony, Iae den Mensch die met zwaer Melancoly Somtijdts mocht zijn bezwaert, Wederom een nieuw leven baert, En zijn zinnen, zijn zinnen, Van vreught by een vergaert. 3. Prijst dan dees roemwaerde Maeght, Die in schoonheydt, die in schoonheydt, elck behaeght: Maeghden voeght u aen den dans, Vlecht een Krans, Ciert haer Maeghdelijcke glans, Want haer frissche jonge jeught, En haer kuyscheydt bespreught met ware deught
[pagina 132]
Steedts genoegh betoont Dat sy waerdigh magh zijn geloont, En met Laurier, met laurier Haer jeugdigh hooft bekroont. Wie dat een schoone Maeght, soeckt liefde te bewijsen. Die moet haer schoone glans, (in deught) op't hooghste prijsen. Maer wie de Liefde soeckt door dert'le geyle lust. Die vint sich self in 't net, en leeft in veel onrust. G.A. Ooyevaer.