Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

Iuss: K. & c. Deugd, Konst, en Schoonheidts lof.

Toon: Spanjolette. Of: Wanneer de Son sijn Paerden ment.

Indien ik kost na waardigheidt,
Met mijne Penn', ô Maagd!
Asmalen, al de aardigheidt,
Die g'in u boezem draagd;
Ik stelde strax mijn Zinnen
In 't werck, en Harssens-pit,

[p. 59]

 

Om 't zelfde te beginnen,

 

Op 't zaam-ghestampte Wit.

 

2 Trouw-hertig is u kuysch gemoed,

 

't Wijckt gheen Lukretia;

 

Zijt gy by Diaan opgevoed?

 

U Wezen zwijmt'er na:

 

Gy zijt, o Aerdsch' Godinne!

 

Wel-spreeckend' in u re'en:

 

Narciss ontvonktk'in Minne,

 

Zag hy u schoonighe'en.

 

3 Zy streeld niet, met u Vinger-tuig

 

Als Arion in Zee

 

De Walvisch, nog in't Lommer-ruig

 

't Geviert', als Orpheus de'e:

 

Maer self de Go'on versling'ren,

 

En Menschen, op't geluyd;

 

Door 't danssen van u Ving'ren

 

Op Tijmbaal, en op Fluyt.

 

4 Uw' Ogen staan, in 't Hoofd' verheerd,

 

Gelijck twe Starren, schoon:

[p. 60]

 

U Mond sta'ig Iubals lof vermeerd;

 

O grote wijsheidts Troon!

 

Men hoeft gheen Krans te cieren

 

Van Lauwer, om u hoofd:

 

De lokjes die'er zweiren,

 

De glans, een's Krans verdoofd.

 

5 'k Bespeur dat in een oghenblick,

 

Te treffen 't regte Wit,

 

Voor my, Nymph, is onmogelick,

 

Met nat van giet'lick Git:

 

De Menschen zijn al sterff'lick;

 

Maer zo gy my geloofd;

 

Ik zie u d'onverderff'lick-

 

heydt hangen boven 't hoofd.

Ex tempore.

Franc^co: Snellinx.

Snell, Spoeit wel.