Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

[p. 54]

Wewenaers klaght.

Stemme: Het daget uyt den Oosten,

ICk heb te veel verlooren
Aen u, mijn waerde Vrouw,
Agh! daght ick van te vooren
Dat ick dees quellingh sou
In dees bedroefde tijden

Moeten lijden.

2. Maer laes! wat baet mijn klaghen?

Die ick bemin is heen,
Bedroeft in't Graf ghedragen,
En laet my vol gheween,
Bekommert vol ghedachten,

In veel klachten.

[p. 55]

 

3 Het schreyen van mijn Schapen,

 

Die jongh en teder zijn,

 

Onthoudt mijn van het slaepen,

 

Soo dat het Hart vol pijn

 

Inwendigh deur mijn treuren

 

Schijnt te scheuren.

 

4 Nu vind ik my verlaten,

 

Dien ick veel had vertrout,

 

Bevind ick dat mijn haten:

 

Dies mijn het leven rout,

 

En wens soo meenigh werven

 

Om te sterven.

 

5 Gheen Mensch en kan uytspreecken

 

Mijn overgroot verdriet;

 

Ick blijf in droefheydt steecken,

 

En daer is niemandt niet

 

Die soeckt mijn rou te stelpen,

 

Of te helpen.

 

6 Help Hemel! help my sughten,

 

Verlight mijn droef ghemoet,

[p. 56]

 

Tot wien sal ick nu vlughten,

 

Ick weet gheen raedt soo Godt,

 

Als Godt mijn droevigh leven

 

Op te gheven:

J. van Asten.