Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

[p. 52]

De gulde Vryigheydt.

LAet de zinneloose vryen, So veel als hy immers magh
En by 't Winter-koren lijen, Ick segh sulcke goeden dagh.

Om een lonckje, om een groetje,

Om een op-ghetooyde niet:
Mijn onnoosel lompe Bloetje
Schepje vreught in dit verdriet?

't Is veel beter wel te slapen

Op de sachte Pluymen neer,

[p. 53]

 

As by Nacht verkleumt staen gapen

 

Voor een deur, in Mottigh weer.

 

Wilje u tot rust begheven,

 

Droomen isser gheen ghebreck;

 

Och die soo bekommert leven.

 

Sijn wel dubbelt over geck.

 

Komt met mijn dit vaersjen quelen

 

Minnaers van de witte doeck,

 

Soos al al u quellingh helen,

 

En verschuyven in een hoeck.