De historie van Belgis

[Eduard Marie de Bast]

BAST (EDUARD MARIE DE), geboren den 10 november 1788 en den 5 february 1827 tot Samarang, in het eyland Java, overleden, was zoon van Pieter Francies de Bast, koopman, en van Catharina Carolina Michaëlis de Gocsin, en neef van den geleerden pastor en kanonik Marten de Bast. Nauwelyks twintig jaeren oud zynde, trad hy in de nationale garde van het voormaelig departement der Schelde, alwaer hy welhaest den graed van lieutenant bekwam. In het begin van het jaer 1813 wierd hy overgeplaetst in de tweede compagnie van het derde bataillon van het zeven-en-dertigste regiment fransch ligt voelvolk. Den 16 october van het zelve jaer wierd hy in den berugten veldslag van Leipzig gekwetst en den 28 der zelve maend wierd by in den veldslag van Hanan door de beyersche krygsgevangen gemaekt, in handen der oostenrykers gelevert en tot Temiswar, in Hongaryen, geleyd, alwaer hy nauwelyks aengekomen was of hy ontfing de blyde tyding van zyne verlossing. Den 29 january 1814 begaf hy zig nae zyn vaderland en den 13 february kwam hy binnen 's Hertogenbosch aen, van waer hy gezeyd had gebortig te zyn. Van daer begaf hy zig nae Breda, alwaer hy den 15 aenkwam en alwaer eenen aldaer gevestigden Gentenaer, den postmeester Busso, hem de noodige middelen verschafte om zyne reys nae Gend te konnen voortzetten. Binnen zyne geborte-stad terug zynde ontfing hy van den generael Murray eenen brevet van kapiteyn in het zevenste bataillon Belgen, tot welkers saemenstelling hy kragtiglyk medewerkte. Den 30 november 1814 wierd hy benoemt tot kapiteyn der linker-flanc-compagnie van gemeld bataillon. Dat den kapiteyn de Bast den luysterryken veldslag van Waterloo by woonde en 'er blykens van trouw, moed, beleyd en dapperheyd aen den dag leyd, word bewezen door zyne benoeming tot ridder der

[p. 10]

vierde klas van het nederlandsch koninglyk militaire Willems-orden (den 18 july 1815, juyst eene maend naer gemelden veldslag). In july 1816 wierd hy tot bevelhebber van den depot van zyn bataillon tot Brugge benoemt; in december 1818 wierd hy overgeplaetst by den depot van het dry-en-dertigste bataillon coloniale troepen, en den 5 april 1819 vertrok hy als kapiteyn in het zeven-en-twintigste bataillon jaegers nae Suriname, in de West-Indien, van waer hy in het jaer 1821 terug keerde. Den 13 december 1822 vertrok hy nae Batavia, in het Oost-Indisch eyland Java, alwaer hy den 28 april 1823 aenkwam, den 7 mey daer op volgende als kapiteyn in de achttiende afdeeling infanterie geplaetst en den 12 augusti 1824 tot majoor-bevelhebber van het derde bataillon der negentiende afdeeling benoemt wierd. Den 2 december 1824 wierd hy gekozen om deel te nemen in den togt nae Celebes en voerde hy het bevel over de reserve van het legercorps van den generael-majoor van Geen, zynen stadgenoot (alsnu luytenant-generael en bevelhebber van het zesde groot-militaire commando tot Namen). Den 22 augusti 1825, by zyne terugkomst op Java, bekwam hy het bevel over eene colonne en verdrief hy de wederspannige javaneezen uyt de kadoe, alwaer hy het ambt van opper-bevelhebber bekleedde. Den 1 juny 1826 wierd hy tot werkelyk lid der maetschappy van Waterloo tot Batavia benoemt en den 31 december van het zelve jaer wierd hy tot den graed van lieutenant-kolonel verheven. Dien vromen krygsman, die, indien de dood niet eene pael aen zyn leven en aen zyne overwinningen was komen stellen, den koning en het vaderland nog vele voornaeme diensten zou bewezen hebben en het streelende uytzigt had van eens onder de officieren-generael van het nederlandsch leger geplaetst te worden, is in het midden zynder mannelyke jaeren, door de vermoedheden der togten afgemat zynde, aen eene hevige landkoorts overleden.