De historie van Belgis

Derde Kapittel.

Van nog eenige andere Volkeren van Scythischen oorsprong, die tot den ondergang van het romeynsch keyzerryk medegewerkt hebben er in de voorgaende kapittels niet genoemt zyn.

Op het eynde der derde eeuw wierd Gallien door verscheyde woeste volkeren overvallen, waer onder zig eene natie bevond, welke by de romeynsche historieschryvers onder den naem van Caviones bekend staet, zeer strydbaer en hoogmoedig was en door het leger van den keyzer Maximianus met een groot gedeelte der heir-uhlsche natie, verslaegen wierd.

In den zelven tyd wilden de Gothen, naer de Burcht-bewooners overwonnen te hebben, die natie geheel vernielen, maer zulks konden zy niet te wege brengen, dewyl de zelve eenen magtigen bystand vond in de Heir-Uhlen en Terwingen, die de Gothen in Pannonien aentastten en gedeeltelyk versloegen. De laestgenoemde natie word ons in de historie afgeschetst als zeer manmoedig en zoo woest niet zynde dan de overige scythische volkeren.

Een ander gedeelte der Gothen was tegen de Allanen en Gepides in oorlog en zoude de nederlaeg gehad hebben, zonder de hulp van een manhaftig volk, Taifalen genaemt, die de Gothen kragtig bystonden en hun over hunne vyanden deden zegepraelen.

[p. 22]

Constancius, bygenoemd Chlores of den bleeken, vader van den romeynschen keyzer Constantinus den Grooten, kwam op het eynde der 3.^e eeuw in het land van Belgis, waer uyt hy de Vogonen verdreef, die met de Franken en Vriesen in dat gedeelte van Gallien gerukt waeren.

Den keyzer Diocletianus overwon de Carpen, die in het romeynsch keyzerryk gerukt waeren, en wees hun Pannonien (Oostenryk) tot woonplaets aen.

Een gedeelte der Heir-Uhlen, waer van ik reeds gesproken hebbe, wierd Turslingers genoemt, om dat het gemeynelyk met slingers gewapend was, waer mede het den vyand groot hinder toebragt.

Onder de regeering der zoons van Constantinus den Grooten wierd een groot gedeelte van Duytsland door de Juthlingen (het is te zeggen Jongelingen), Greuthongen, Leutianen en Limiganten verwoest, op de welke Julianus verscheyde overwinningen behaelde. Het laestgenoemde volk wierd op bevel des keyzers Constancius geheel omgebragt.

Onder de regeering van Valentinianus II wierden de Bastarnes, eene natie die voor de eerste mael op het romeynsch grondgebied gerukt was, door den dapperen Stilicon verslaegen.

In de derde en vierde eeuwen hebben de romeynen verscheyde gevechten geleverd tegen de Chamaven, Aegriviriaenen, Ampsivariaenen en Ipriaenen.

In het jaer 429 wierd eenen grooten hoop Noriaenen, die in Gallien de jammerlykste verwoestingen aenregtten, door den vromen romeynschen veldoversten Aëtius omstreeks de stad Arles aengetast en overwonnen. De Noriaenen waeren met de Hunnen uyt Scythien gekomen en hadden ontrent eendere zeden als die natie.

De Bulgaren rukten ontrent het jaer 525 voor de eerste mael in het romeynsch keyzerryk; deze volkeren, waer van een gedeelte den naem van Araben en een ander den genen van Balthes

[p. 23]

voerde, hadden zig eerst in Sarmatien (Polen) nedergezet en kwamen vervolgens in Mesien en Dacien aen, alwaer zy eene heerschappy stigtten, welke tot de 14.^e eeuw is blyven bestaen, en aen die gewesten den naem van Bulgarien heeft verworven, welken tot hier toe nog aen eene voornaeme provincie van het turksch keyzerryk gegeven word. Deze Bulgaren waeren niet zeer strydbaer, doch hardnekkig by hunne ondernemingen en beter gewapend als de andere barbaeren. Zy waeren heydene en slagtofferden hunne krygsgevangene aen hunne afgoden.

Onder de regeering van den keyzer Justinus maekte eene scythische natie, Laziaenen genoemt, en onder de heerschappy der koningen van Persien schuylende, een verbond met de romeynen, het welk eenen bloedigen oorlog tusschen Persien en het romeynsch keyzerryk veroorzaekte.

Rond het jaer 600 rukte de natie der Avaren in het romeynsch keyzerryk, om het zelve, nu reeds zeer verzwakt en door zoo vele heydensche volkeren schier geheel verwoest, t'eenemael ten onder te brengen. Deze Avaren zyn tot in de 13.^e eeuw met de Bulgaren in eenen geduerigen oorlog geweest en ten laesten door die volkeren verslaegen geworden, zoo dat den naem dier natie allengskens geheel uytgedoofd is.

'T halven de '7.^e eeuw rukte Pepinus den Korten, zoon van Karel Martel en naderhand koning der fransche, in Saxen, alwaer hy, met hulp der Viniden, de Noord-Skaven aentastte en overwon, en vervolgens beyde die volkeren verpligtte het heydendom te verlaeten en den Christelyken Godsdienst te omhelzen.

Dat alle die volkeren, en nog eenige andere, zoo als de Bavaren, die hunnen naem aen Beyeren gegeven hebben, alwaer zy zich nedergezet hadden, de Soraben, de Neuri, de Getonen, de Agathyrsen, de Osi, de Marsigni en de Burii, waer van den geschiedenisschryver Procopus gewaeg maekt, van scythischen oorsprong waeren en eene

[p. 24]

scythische of teutonische tael spraeken, welke met de tael der Gothen, Zweven, Wandalen, Franken en andere volkeren, waer van ik in de voorgaende kapittels gesproken hebbe, de grootste overeenkomst had, is, niet alleenelyk door de getuygenis van den zelven Procopus, maer ook door de gene van Strabo, Jornandès, Paulus Wirnefridis, Fredegarius, den H. Gregorius van Tours, de heeren Bouquet en de Guignes en vele andere geloofbaere aloude en hedendagsche schryvers bewezen, zoo dat men zeer wel mag zeggen, dat Scythien, nu Groot-Tartarien genoemt, het gewest is, waer uyt alle de volkeren oorsprongelyk gekomen zyn, die het romeynsch keyzerryk overweldigd en vernietigd hebben, en waer van alle de hedendagsche natien van Europa, ter uytzondering der Grieken, afstammen, want het is genoeg bekent, dat de turken, eertyds Selgiuciden genoemt, insgelyks van scythischen oorsprong zyn.