De historie van Belgis

XXXIII Kapittel.

Van de Vlaemingen en hunne oude Naemen, en van de Doornykers.

Nu willen wy handelen van Vlaenderen en deszelf inwoonders, welkers naem boven die van alle andere volkeren dezer Nederlanden bekend is by de vremde natien; want die in Italien, Spagnien en elders reyzen, zullen ondervinden dat de naemen der Hollanders, Zeelanders, Brabanders, Clevelanders, Gelderlanders, Gulikers, Luykenaers, Vrieslanders enz., daer weynig of niet bekend zyn, jae, zelfs niet genoemd worden, bezonderlyk onder het gemeyn volk; maer als zy van de gemelde natien willen spreken, noemen zy de zelve Flamingos of Vlaemingen, hun allegaeder onder dien eenen naem begrypende. Ook noemen zy die Allemanos de Basso, dat is Neder-Duydsche; doch dit gebeurd zelden, maer zy hebben veel meer in den mond den naem van Flamingos,

[p. 136]

en dien van Flandria of Vlaenderen, want dit land is by hun van ouds in groote faem geweest, gelyk het nog is, zoo dat zy van het zelve geêrn hooren spreken, en ook begeêrig zyn om te zien de gene die van daer komen. Zy agten Vlaenderen voor een goed land, en deszelfs inwoonders zyn hun altyd aengenaem en wel gekomen, als op hunne reyzen beter van geld voorzien wezende dan andere volkeren, en daer-en-boven mild, beleefd en minzaem onder de vremdelingen. Hoe hunnen naem zoo vermaerd is geworden, kan niemand regt weten, ten waer men de oorzaek daer van toeschreef aen den grooten koophandel die de stad Brugge, in Vlaenderen, op alle landen gedreven heeft, waer van de stad Sluys, die men Lammers-vliet plagt te noemen, de haeve was; of aen de strydbaerheyd der Vlaemingen, die zeer vermaerde oorlogs-lieden plagten te wezen, jae in deze konst aen de strydbaerste natien niet behoorden te wyken;¹ of eyndelyk om hunne weverye van lynwaeden of linnen-lakens, die zy nae vele vremde landen verzenden, benevens de kostelyke tapyten en wolle-lakens die zy weven.²

De Vlaemingen hebben van ouds verscheyde naemen gehad. Zy plagten Ruthenen genoemd te

1 De vlaemsche ruyterye is van ouds zeer geacht geweest. De zelve was in de 15.^e eeuwe zeer talryk. Keyzer Karel V verminderde haer tot op 3000 mannen. Hy wapende de ruyters met lancen en pistolen, en dede door hunne hulp in den oorlog zulkdaenigen voortgang, dat men in Europa niet als de vlaemsche troepen prees. Nergens was'er eene beter geoeffende milice en verharder tegen de ongemakken des oorlogs. Vlaenderen wierd de schole van Mars genaemd. Een gedeelte der lyfwagt van den koning van Spagnien draegd nog den naem van Garde Wallonne, word zeer geagt en is ten meerderen deele uyt Waelsch Vlaenderlingen saemengesteld.

2 Sedert de beeldstormerye en godsdienstige beroerten der 16.^e eeuwe, en vooral door de fransche omwenteling, is het laken-weven en den laken-handel in Vlaenderen zeer afgevallen, en Audenaerde, die zoo vermaerd was door haere fabryken van tapyten, heeft daer van niets overig, dan eene treurige gedagtenisse; Doornyk alleen, welke eertyds ook onder de vlaemsche steden geteld wierd, bezit eenige tapyten-fabryken, welke zich eene welverdiende vermaerdheyd beginnen te verwerven.

[p. 137]

worden, volgens eenen van hunne hertogen, genoemd Ruthenus; deze Ruthenen hielden hun omtrent de plaets daer nu Calis staet, in het land van Guise, en afdaelende nae den zee-kant toe, bragten zy de Terouaners of Moriniers onder hun gebied, en bewoonden ook den west-kant van Vlaenderen. Zy hebben daer naer Blandynen genoemd geweest, na den prins Blandinius; vervolgens Albanen, Brittanieren, Morinen, Menapieren, Gorduniers, Nerviers, Pleumosinen, Mempisten, Flandrassen enz.¹

Aengaende den laesten naem van Vlaenderen zyn verscheyde verschillige gevoelens, gelyk hier vooren gezeyd is.² Ook geloove ik wel dat dit land in oude tyden verscheyde naemen ontleend heeft van de Doornykers, wiens stad eene der oudste van Vlaenderen is. Zy en alle die onder hun rechtsgebied behoorden, plagten Menapieren genoemd te worden, volgens den hertog Menapius. Vervolgens hebben zy genoemd geweest Tarquiniensen, volgens Tarquinus; Nerviers, volgens hunne afgodinne Minerva; Bracbatensen, Belgen, na den naem der stad Belgis; Propanthen, volgens den afgod Pan; Hunningen, wegens de Hunnen; Ruthenen, als een wezende met de Vlaemingen; Rheten, na den koning Rhetus; en Blandynen, volgens den hertog Blandinius.

1 Volgens Julius-Caesar, in zyne geagte commentarien, waeren dit alle, uytgezonderd de twee laeste natien, zoo vele verscheyde volkeren, die het westelyk gedeelte van Belgien of Gallia Belgica bewoonden.

2 Zommige meenen den oorsprong van het woord Flandria te moeten toeschryven aen de winden die met hevigheyd blaesden tegen de wouden, welke dit land overdekten.