De historie van Belgis

XXIV Kapittel.

Van de strydbaerheyd der Gallen en Belgen, en hoe de Koningen van Vrankryk hunne Voorrechten in Vlaenderen afgegaen zyn.

Uyt het voorschrevene is klaerlyk te zien wat voor lieden de Romeynen geweest hebben, en hoe ouverbeterlyk zy in hunnen krygshandel waeren. Nogtans, gelyk gy gelezen hebt, hebben de Gallen of Fransche hun jok van den hals geworpen, en ook eenige van hunne veroverde landen, als

[p. 105]

Vlaenderen en de Nederlanden, hun ontweldigd en onder hun gebied gebragt; waer uyt wel te bemerken is wat onbeschroomde en geoeffende krygslieden deze Gallen geweest zyn.

Onder de zelve waeren eertyds, als de groote stad Belgis nog in haeren bloey was, die van Gallia Belgica de uytgelezenste en strydbaerste, gelyk hier vooren gezeyd is. De inwoonders der dry deelen van Gallien waeren verschillig van gewoonten en zeden, van staetsbestiering en rechtspleging, en in oude tyden ook van spraek, maer in de konst van oorlogen, kloekmoedigheyd, kleeding, beleefdheyd en hofsche maniere, verschilden de Belgen merkelyk veel van andere volkeren.

De reden hier van was dat zy geene kooplieden in hun land lieten komen, die daer eenige lekkernyen, wynen of andere dingen aenbragten, die de herten of den moed des volks konden doen verflouwen en verwyfd maeken, en hun aldus van den oorlog, die zy menigmael hanteérden, aftrekken of vervremden.

Gallia Belgica was naby de duydsche landen over den Rhyn gelegen, ja het paelde daer aen: dit was oorzaek dat de bewoonders dezer landstreek dikmaels zwaere oorlogen hadden tegen de Duydsche, bezonderlyk tegen de harde en steenagtige Saxen, gelyk wy in ons tweede boek getoond hebben. In eene andere kronyk heb ik den volgenden artikel gelezen, die de strydbaerheyd dezer natie zeer wel te kennen geeft.

‘In het jaer 742 voor Christus geboorte, is 'er eenen bloedigen stryd voorgevallen tusschen Ursus, koning van Trier, en Ursia, koninginne van Belgis (nu Bavay in Henegouw). Het gevegt was zeer streng en hardnekkig, en daer bleef aen beyde de zyden veel volk dood, en onder andere den koning Ursus, zoo dat Ursia de overwinning behaelde en het veld behield. Dien veldslag wierd geslaegen ter plaets daer den bosch van Mormars of Mors malorum nu is, alwaer men voor de verslaegene mannen

[p. 106]

van het leger des konings een groot getal eyken, en voor de gesneuvelde vrouwen van het heyr der koninginne menigvuldige wilge-boomen plante.’

Al komt dit niet over-een met het geen wy hier vooren gezeyd hebben, zulks is meer een bewys van de waerheyd der zaek als van haere valschheyd, mids het verloop van tyd ligtelyk eene verwerring kan veroorzaeken. Een ander bewys daer van, is dat verscheyde schryvers dien stryd beschreven hebben; het welk zy hun niet zouden geweêrdigd hebben te doen, hadden zy geweten, of zelfs maer het vermoeden gehad dat het een verdigtsel was, Maer deze stoffe afbrekende, van de welke wy voorgaendelyk genoeg gehandeld hebben, zullen wy zeggen dat het graefschap van Vlaenderen nu aen het doorluchtig huys van Bourgondien gehegt is.