De historie van Belgis

XIX Kapittel.

Van eenige vroome Graeven van Vlaenderen die voor den Christenen Naem in verre landen hun leven gewaegd hebben tegen de ongeloovige Sarracenen of Turken.

Naer Andacher volgde in de bestiering zynen zoon Baudewyn, by genoemd den Yzeren, den eersten graeve van Vlaenderen. Van de roemrugtige daeden der graeven zyne opvolgers hebben verscheyde, schryvers, gehandeld; maer daer is nog zeer veel van de zelve agtengelaeten; want tot zeven toe zyn uyt hun vaderland, waer zy gerustelyk konden leven, in verre en vremde landen getrokken, om met gevaer van hun lyf te oorlogen tegen de vyanden van Christus, de ongeloovige Sarracenen, op de welke zy groote overwinningen behaeld hebben. Daer toe hebben grootelyks geholpen de edele en hoog beroemde koningen van Vrankryk, waerom hun den naem van Alderchristelykste gegeven is.

Den voornoemden Baudewyn den Yzeren heeft beginnen te toonen dat eenen goeden en deugdelyken vorst eenen voorvegter van Godt is; want hy heeft met den zoon van den franschen koning Karel den Kaelhoofdigen, de heydenen van voor Constantinopelen helpen verdryven, en de griek-

[p. 88]

sche christenen aldus van hun geweld verlost; gelyk ook Robert den Vrieslander, jongsten zoon van Baudewyn van Ryssel, den elfsten graeve van Vlaenderen, gedaen heeft, mede trekkende vele andere christene vorsten nae Rhodes en Cypres, alwaer hy treffelyke overwinningen behaelde. Robert den Vrieslander den Jongen, zoon van den voornoemden, den twaelfsten graeve, heeft te Sardenay, te Antiochien en in meer andere plaetsen, met Godefridus van Bouillon, groote moord helpen doen onder de Sarracenen of Mahometaenen; voornaementlyk hielp hy 160,000 van deze ongeloovige verslaen, en de stad Jerusalem, die zy alsdan in hunne magt hadden, beklimmen en veroveren; in het jaer 1019. Dezen graeve wierd om zyne vroomheyd S. Jooris zoon genoemd.

Diederik van Elsacien, den zestienden graeve van Vlaenderen, streed met den koning van Vrankryk voor Jerusalem, alwaer wel 120,000 Sarracenen verslaegen en dry van hunne koningen gevangen wierden. Door deze overwinning kreeg Diederik de dogter van Fulco, koning van Jerusalem, Sibyllia genoemd, ten houwelyk.

Philippus van Elsacien, zoon van den voornoemden, den zeventienden graeve, naer dat beyde zyne ooms, den koning van Samarien en dien van Jerusalem; van de Sarracenen verslaegen waeren, was niet beschroomd, maer trok ook met groote kloekmoedigheyd over de zee, en dede den koning van Slavonien doopen op S. Jooris-dag, ter welker gelegentheyd hem den naem van dien heyligen gegeven wierd. Hy oorlogde tegen Nobiliter, bastaerd van den koning Nobilion van Abilenen, met 600 mannen tegen 5000 Sarracenen, en behaelde nogtans de overwinning; zoo dat 'er 1000 van deze ongeloovige verslaegen wierden, en 200 van de edelste gevangen. In dezen stryd hadden de christenen geene andere wapenen als hunne kloeke handen en de hulp van den Almogenden. Ook heeft den gemelden graeve Philippus, met Pieter, zynen broeder, benevens dry andere edele graeven,

[p. 89]

te weten die van Ardenuen, Holland en Henegouw, kloekmoediglyk gestreden tegen twee sarraceensche koningen, als Agilas, koning van Jerusalem, en Nobilion, koning van Abilenen, die 12,000 mannen met hun hadden. Hy reed den laetstgemelden vorst van zyn peêrd, en doorstak hem met het zweêrd van zynen voornoemden bastaerd-zoon, dat hy veroverd had. In dezen slag bleeven over de 10,000 Sarracenen dood, en daer wierden 'er 600 gevangen, zoo dat 'er weynig ontkwamen.

Dezen graeve, zegepraelende in Vlaenderen terug gekomen zynde, heeft de veroverde wapen van Nobiliter, die hy verslaegen had, opgeregt in zyne bannieren tegen den koning van Vrankryk voor Soissons, de oude wapen van Vlaenderen aldus veranderende in deze nieuwe. Zy bestond in een veld van Keulen, met een kwartier van goud daer boven, en daer in eenen klimmenden leeuw.

In het jaer Ons Heeren 1188 deden de Sarracenen weder grooten overlast aen de christenen die over de zee waeren in de landen van beloften. Dit gebeurde onder den grooten Saladyn, die hun verscheyde landen, steden en kasteelen ontweldigde. Dus konde het ridderlyk hert van Philippus van Elsacien niet rusten: hy trok andermael het harnas aen; en wilde zyn bloed voor het christen geloof vergieten. Hy begaf zig met den koning van Vrankryk en andere christene vorsten nae Syrien, alwaer voor de stad Akers eenen vreeden stryd geviel, in den welken de ongeloovige de nederlaeg kreegen, met een verlies wel van 40,000 mannen, waer onder zeven koningen die ter plaets bleeven, en dry die gevangen wierden. Hy waegde nog eenen vierden slag tegen de Sarracenen, die hun voorzien en sterk gemaekt hadden met 10 soudaenen, 29 koningen en 300 admiraelen, die verdeeld lagen in verscheyde gewesten. Den graeve Philippus wierd daer doodelyk gewond, zoo dat hy uyt den stryd moest wyken: hy leefde nog tweeen-twintig dagen, en stierf naer dat hy Vlaenderen 21 jaeren bestierd had.

[p. 90]

Vrouw Mathilde dede zyn lichaem haelen en te Clerevals heerlyk begraeven. Dien bloedigen veldslag geviel op den 9 mey van het jaer 1191.

Baudewyn, oudsten zoon van Baudewyn van Henegouw, negentienden graeve van Vlaenderen, wierd door zyne mannelyke daeden keyzer van Constantinopelen, welke stad hy veroverde in het jaer 1202. In het beklimmen der zelve, wonnen die van Biervliet, dewyl zy de eerste waeren, de wapen van Constantinopelen, de welke zy nog voeren, met den halven leeuw van Vlaenderen. Dezen graeve wierd verraederlyk gevangen en weggevoerd door den koning van Blakenien; maer hy geraekte naermaels in vryheyd en kwam te Ryssel, zoo men zegt. Hy stierf in het jaer 1213. Van dezen edelen graeve en keyzer heeft den griek Niceta vele loffelyke dingen geschreven.

Willem van Dampier den Jongen, vier-en-twintigsten graeve van Vlaenderen, trok met den H. Ludovicus, koning van Vrankryk, in Barbarien, en versloeg aldaer vele Sarracenen; maer in het wederkeeren stierf hy onder wege, in het jaer 1260.

Gui van Dampier, naermaels den vyf-en-twintigsten graeve van Vlaenderen, was mede in Barbarien binnen de stad Masoiren, en wierd daer van den H. Ludovicus ridder geslaegen. Zynen oudsten zoon, Robert van Nevers, het hert zyns vaders hebbende, versloeg in Poelgien de twee grootste vyanden der christenen, Memphroot en Saladyn, met 100,000 Sarracenen.

Hier uyt blykt wat dappere helden de graeven van Vlaenderen geweest hebben. Onder de zelve heeft voornaementlyk uytgeschenen den grooten keyzer Karel den V, den vyf-en-dertigsten dezen graeven; want hy veroverde, de koninglyke stad Thunis in Afrika op de Turken, in welkers beleg hy zelve tegenwoordig was.

Niet alleen de graeven van Vlaenderen, maer ook de vroegere bestierders van dit land, hebben hun mannelyk gedraegen tegen de ongeloovige, gelyk wy van den ouden Liederik en zynen zoon

[p. 91]

lezen. Meest alle deze graeven, om eenige zonderlinge hoedaenigheden die men in hun bespeurde, zyn niet alleen van hunne onderdaenen, maer ook van vremde natien, met treffelyke bynaemen vereerd geworden. Baudewyn den Yzeren wierd aldus genoemd ter oorzaek van zyne sterkte. Baudewyn van Bergen, den achtsten, noemde men den Goedertieren, en Karel den Kaelhoofdigen, den veertienden dezer graeven, den Rechtveerdigen; Philippus, den negen-en-twintigsten, zoon van Jan, koning van Vrankryk, den Stouten, om dry redenen, die Olivier de la Marche verhaeld. Den graeve Jan, by genoemd zonder Vreeze, was een jaer in Hongarien gevangen, en kwam in zyn land terug in 1396; waer uyt men vermoed dat hy ook tegen de Turken geoorlogd heeft. Philippus was toegenaemd den Verzekerden of Voorspoedigen, en wierd naermaels ook den Goeden genoemd. Onder deze graeven was voorders eenen Karel den Arbeydzaemen, en eenen Maximiliaen met het staelen Hert, dat is gestaedig en onbeweeglyk in voorspoed en tegenspoed, het welk eene hooge vorstelyke en philosophische grootmoedigheyd is, die van de wyze zeer geprezen word. Eyndelyk wierd den koning en graeve Philippus, vader van Karel den V, by genoemd den Raed-geloovenden.