De historie van Belgis

XIV Kapittel.

Van Karel den Schoonen, Falando en zyne kinderen, en van zommige fransche en brittanische Koningen die in dezen tyd geregeerd hebben.

Amphiguisus wierd in de bestiering dezer Nederlanden opgevolgd van zekeren vorst genoemd Karel den Schoonen, die ook van de Romeynen tot eenen stadhouder des keyzerryks verdiende benoemd te worden. In zynen tyd hebben de ongeloovige Hunnen verscheyde landen verwoest en bedorven. Attila was hunnen koning, die zig den geessel Gods noemde: hy verdierf Ardenburg in Vlaenderen, alsdan Rodenburg genoemd, met welkers afgebrokene steenen de stad Brugge naermaels is bemuerd geworden. Al is Ardenburg eene van de geslegtte steden van Vlaenderen, zy is nogtans heerlyk vercierd: men ziet 'er onder andere fraeye gebouwen, eene kerk, toegewyd aen O.L. Vrouw, verrykt met een schoon portael, eenen oxzael, eene orgel en andere merkweêrdige dingen.

Karel den Schoonen was bestierder der Nederlanden onder de keyzers Valentinianus en Martianus, omtrent het jaer Ons Heeren 438, en hy regeerde 22 jaeren.

Zynen opvolger in deze landvoogdye was zekeren Falando, die eenige Falander noemen. Dezen

[p. 68]

had vele kinderen, die naermaels ook geregeerd hebben, maer in verscheyde landen en steden. Zynen zoon Austrus wierd heer van Tongeren en het land van Braband, met al wat daer onder behoorde; volgens welken Austrus, zoo eenige schryven, Braband langen tyd den naem behouden heeft van Austria inferior, dat is Neder- Oostenryk. Flando of Flanbertus, broeder van Austrus, kreeg het gebied over de gewesten langs den zeekant, als Vlaenderen en de omliggende landen. Lando, eenen anderen zoon van Falando, stigtte de stad Landen, en verkoos de zelve tot zyne verblyf-plaets; welke stad, zoo men zegt, dezen naem na hem behouden heeft.

In dien tyd kwam den sicamberschen koning Clodius, zoon van Pharamond (welken Pharamond zoon van Marcoinirus was), den welken over Vrankryk heerschte, gelyk hier vooren gezeyd is, en nam geheel Belgica uyt de handen der Romeynen; als Kameryk, Doornyk en Sommenoble of Amiens. Hy trok vervolgens nae het land van Rouanen, om het zelve ook te bemagtigen; aldaer nam hy Golduerus, hertog van Ruthenen en Cimbren, gevangen, die met zyne zuster de Ronaensche ter hulp gekomen was. Clodius nam de stad Rouanen in: hy gaf de zuster van den gemelden Golduerus ten houwelyk aen zynen neef Flanbertus, zoon van Fatando voornoemd, die hy zynen stadhouder maekte over de Cimbren en de Ruthenen en den geheelen zeekant; en men zegt dat dit land na hem Vlaenderen genoemd is.

Den koning Clodius regeerde in Vrankryk 20 jaeren, en had tot opvolger Meroveus, die dit ryk 9 jaeren bestierde, naer wie Childerik het zelve ook 9 jaeren beheerschte; welken Childerik, met de hulp van Austrus, Flanbertus en Lando, de Romeynen uyt het fransch ryk verdreef, niet tegenstaende dat by van hun in Gallien of Vrankryk gesteld was om dit land te bestieren. Alsdan begaven zig de dry voornoemde gebroeders onder Childerik, als hunnen bescherm - heer tegen de

[p. 69]

Romeynen; en naer de dood van Austrus en Flanbertus, is Vlaenderen en Braband, van de Gallen bestierd geweest; zoo dat de koningen van Gallien of Vrankryk daer naermaels landvoogden stelden, die de inwoouders dezer gewesten, in de oude tael die zy alsdan gebruykten, foristen (dat is vorsten) noemden. Zulks heeft de fransche kronyk-schryvers aenleyding gegeven om te zeggen dat de eerste bestierders van Vlaenderen forestiers genoemd wierden, meynende en voorgevende dat zy heeren of oversten van bosschagien en wouden waeren; maer zy wierden foristen genoemd, het welk vorsten of heeren beteekend. Het kan nogtans wel wezen dat zy meer heeren van bosschen of wouden waeren als van treffelyke steden, ter oorzaek van de menigvuldige verwoestingen hier te land geschied.

Omtrent dien tyd wierd het christen geloof in Groot-Brittanien of Engeland merkelyk verbreyd, door het toedoen van Wortigonus, koning van dit ryk, op het aenraeden van Merlinus. Naer dezen Wortigonus kwam de brittanische kroon aen Utherus Pandagion, vader van Arturus. In het jaer 454 regeerde den gemelden Arturus in Engeland. Dezen vorst was boven alle andere koningen vermaerd door zyne overwinningen. Hy versloeg in eenen stryd 460 persoonen met zyn zweêrd, en met eene hand, zoo men zegt. Hy heeft de H. Kerk grootelyks voorgestaen, en daer-en-boven Vrankryk, Dacien, Noordwegen, enz. tot dertig koningryken toe, onder zyne heerschappye gebragt. Hy wilde eenen schild voor hem gedraegen hebben, waer op het beeld van Maria geschilderd was, die hy als eene voorspraekersse eerde. Met weet niet waer hy gebleven is; maer zyn leven is kort geweest, dewyl hy te straf en te stout was.

De historien zeggen dat de koningen van Groot-Brittanien, indien zy wys geweest hadden en voorzigtig in hunne bestiering, de heeren van geheel Afrika zouden geworden zyn. Bocatius schryft dat den koning Arturus by eene edele vrouw eenen

[p. 70]

zoon had, genoemd Mordedus. Dezen, als zynen vader in Gallien eenen veldslag gewonnen had tegen den roomschen raedsheer Lucius (want hy had de Romeynen schatting geweygerd), en met zyn zegepraelende leger voordgetrokken was om meer andere landen te veroveren, brouwde eene zaemenzweêring tegen hem, en dede de Engelsche door valsche brieven verstaen dat dien vorst dood gebleven was in den stryd, waer by hy hun zoo wel wist aen te lokken dat zy hem koning verklaerden. Arturus vernemende dat zyn eygen ryk hem aldus ontvremd wierd, terwyl hy arbeydde om andere onder zyn gebied te brengen, is met al zyne magt tegen Mordedus gekomen. Daer geviel dan eenen hardnekkigen stryd tusschen dien vader en zynen zoon, in den welken zy beyde dood bleeven; want Mordedus wierd van zynen vader met eene lancie doorreden, en dezen laetsten van zynen zoon het hoofd gekloven, zoo dat de stukken van zynen helm tot in zyne herssenen gevonden wierden; maer de wonde van den zoon was zoo groot, dat men de straelen der zonne dwars door zyn lichaem konde zien.

Aldus eyndigde dezen roemrugtigen vorst, die voor eenen der negen beste koningen van Engeland gerekend word, jammerlyk zyn leven, en wierd met weynige plegtigheyd begraeven in het eyland Avallon. Hy liet de heerschappye aen zynen neef Constantinus, den welken zyne dood verborgen hield, ter oorzaek van de groote verwerring die in het ryk was; zoo dat de Engelsche langen tyd meynden dat hunnen koning nog leefde, en naer het genezen zyner wonden zoude wederkeeren: want hy bleef in den stryd niet seffens dood, maer sprong nog van zyn peêrd, begaf zig te scheep, en trok aldus doodelyk gewond nae het eyland Avallon voornoemd. Dit zyn de woorden van Bocatius.

Naer dat den franschen koning Childerik, daer hier vooren van gehandeld is, negen jaeren geregeerd had, wierd hy afgezet voor overspel; want

[p. 71]

hy was uytnemende dertel, en eenen verkragter van vrouwen en maegden. Het hof van Roomen stelde in deszelfs plaets eenen anderen koning, genoemd Gillis Romeyn, die dit ryk acht jaeren bestierd hebbende, van het volk doodgeslaegen wierd om zyne gierigheyd. Alsdan herstelden de Romeynen den voornoemden Childerik in zyn ampt, mids hy eenen vroomen man ter wapenen was. Hy veroverde Keulen, Trier, Orleans, Angiers, enz. en stelde alom stadhouders: te Keulen Sigibertus, te Kameryk en te Atrecht Regnacarius, te Terouaenen Carosus, en te Trier Heribertus, alle mannen die uyt het koninglyk bloed gesproten waeren. Dezen vorst stierf in het jaer Ons Heeren 484, eenen heydenen en afgodist zynde. Zommige schryven dat hy zyne regering begonnen had in het jaer 458.

Naer hem kwam het ryk aen zynen zoon Clodoveus, den eersten christen koning van Vrankryk, welken godsdienst hy belofde aen te nemen in eenen zwaeren stryd tegen de Duydsche, indien hy de overwinning mogt behaelen, gelyk het gebeurde. Hy wierd te Rheyms gedoopt van den H. Remigius; maer zyne gemaelinne, die de zuster des konings van Bourgondien was, bragt ook veel te wege tot zyne bekeering. Naer zyn voorbeeld wierd geheel Vrankryk christen; want al hadden de Fransche te vooren het catholyk geloof omhelsd, door het prediken van den H. Dionysius, discipel van den H. Paulus, zy waeren 'er naermaels weder van afgeweken. Men schryft dat, als dezen vorst gedoopt wierd, eene duyve eene ampulle met chrisma in haeren bek uyt den hemel bragt; met welk chrisma de koningen van Vrankryk op heden nog gezalfd worden.