De historie van Belgis

XLVII Kapittel.

Van de oude afkomst der Gallen of Fransche, en van tweederhande Fransche, als Gallische en Duydsche.

Of iemand lust had om te hooren of te lezen hoe een deel der Gallen en andere nabuerige volkeren

[p. 9]

hunnen oorsprong genomen hebben van de Troyaenen, zullen wy de geslagt-lyst van hunne vorsten een weynig aenraeken, en deze stoffe van hoog, ophaelen om den lezer wat meer licht te geven.

Het is klaer en bewysbaer dat Cham, eenen der zoonen van Noë, die zommige ook Soroaster noemen, dat is eenen die zig op den loop der sterren en andere geheyme konsten verstaet, verscheyde zoonen gehad heeft, al wierd hy op bevel van Ninus, koning van Babylonien, doodgeslaegen; want Berosus schryft hem vele kinderen toe, als onder andere Osirus, die van Moyses Mesraïm en van eenige ook den egyptischen Hercules genoemd word, gelyk wy hier vooren in het eerste boek aengetoond hebben. Dezen Osirus won Tuscus; Tuscus, Altheüs; Altheüs, Blaschon; en Blaschon, Dardanus. Nogtans zeggen andere historien dat den vader van Dardanus genoemd was Corinthus. Het kan gebeuren dat Blaschon twee naemen gehad heeft, gelyk vele andere verscheyde naemen gevoerd hebben, volgens de taelen der volkeren daer zy onder gingen woonen, of volgens de hoedaenigheden die men in hun bespeurde, zoo dat men hun zoo veel naemen gaf als zy uytmuntende hoedaenigheden hadden. Onder andere is dit aen Noë en den philosooph Boëtius geschied, welken laetsten acht verscheyde naemen gehad heeft.

Van den voornoemden Dardanus is Erichtonius voordgekomen; van Erichtonius, Tros of Troas; en van Tros, Ilus, die te Troyen een deftig paleys gebouwd had. Van Ilus kwam Laomedon, en van hem Priamus.

Naer dat het troyaensch ryk ten onder gebragt en verwoest was, kwam Eneas met eenen hoop Troyaenen in Italien, en Anthenor met eenen anderen hoop in het land van Venetien. Van daer begaf hy zig nae Scythien, en daer wierd een groot deel van zyn volk verslaegen door de Gotthen, zoo eenige willen. Naer hem volgde Marcomirus, zoon van den troyaenschen koning, in het ryk.

[p. 10]

Dezen kwam in het jaer 433 voor Christus geboorte, met veel Troyaenen en Scythen in Duydschland: hy wierd daer van de Saxische gunstig ontfangen, en zette zig met zyn volk neder langs den Rhyn, in Gelderen, Vriesland en Holland. Hy wierd opgevolgd van zynen zoon Anthenor. Deze volkeren wierden van de Saxen Neomagi genoemd, dat is te zeggen vremd of vremde gasten; naermaels hebben zy zig zelven Sicambren genoemd, en hun land Sicambrien.

Den anderen koning was Priamus, zoon van den voorgaenden. Naer hem regeerde zynen zoon Helenus, van Helenus kwam Deocles, en Deocles won Helenus; Helenus, Bassanus; Bassanus, Clodomirus; Clodomirus, Nicanor; Nicanor, Marcomirus; Marcomirus, Clodius; Clodius, Anthenor den III; Anthenor, Clodomirus den II; Clodomirus, Merodatus; Merodatus, Cassander; Cassander, Antharius; en Antharius, Francus, den zestienden koning der Sicambren, die hem zoo lief hadden, dat zy niet meer Sicambren, maer, volgens den naem van hunnen heer, Franken wilden genoemd zyn. Aldus wierden zy eerst Troyaenen, daer naer Scythen, daer naer Neomagen, vervolgens Sicambren, en ten laesten Franken genoemd, tien jaeren voor de geboorte van Christus, welke Franken, volgens de meyning van zommige, de Fransche zyn. Andere geven de Fransche den naem van Celten en Gallen, en zeggen dat Holland, Gelderen en Vriesland, den naem van Vrankryk gehad hebben, en de inwoonders Franci, de Gallen, Fransche, en die van Duydsch-Frankenland, Franken.

Naer Francus regeerde zynen zoon Clodius tot den tyd dat Christus geboren wierd. Hy won Herimerus; Herimerus, Marcomirus; Marcomirus, Clodomirus; Clodomirus, Anthenor; en Anthenor, Rotherius, die de stad Rotterdam in Holland, of liever in Batavien, gestigt en na zynen naem aldus genoemd heeft. Dezen Rotherius was den vader van Richimirus, van wie de Mark of het

[p. 11]

Markgraefschap van Brandenburg zynen oorsprong heeft.

Nu is deze linie gedaeld en strekt zig uyt tot op Clodius, den welken Walther gewonnen heeft, en stierf in het jaer 298; Walther won Dagobertus, en stierf in het jaer 306; Dagobertus won Clodius, en wierd in eenen stryd verslaegen in het jaer 309. Clodius stierf zonder erfgenaemen in het jaer 319, en naer hem regeerde zynen broeder Clodomirus; dezen zette Genebaldus, den broeder van zynen vader (als 'er oorlog was tusschen de Thuringers en de Swaven), in het gewest daer tusschen, dat men nu Frankenland noemd, alwaer hy hem de heerschappye gaf en hertog maekte in het jaer 326. Dezen trok uyt Vrankryk of het land der Fransche, met eenige duyzende boeren, gevolgd van hunne vrouwen en kinderen, in het landschap aen de rivier de Mosa gelegen, tusschen Swaven en Thuringen, alsdan Menigaudien, maer sedert van de Fransche Frankenland genoemd. In dien tydstierf zynen vader Clodomirus, koning der Fransche; want Gallien wierd ook Vrankryk genoemd, en de Gallen Fransche; maer Frankenland Franconien, en niet Vrankryk, en de inwoonders Franconen, van deze Fransche, om dat zy op dien tyd daer in gekomen zyn en den stoel huns ryks uyt Gallien derrewaerds vervoerd hebben, alhoewel zommige meynen dat alleen de Fransche in Vrankryk woonende, Gallen genoemd zyn. Andere schryven de Fransche te wezen de Hollanders, Vrieslanders en Geldersche, in welke gewesten Francus zig eerst nedergezet en zyn ryk opgeregt heeft. Van hem stammen ook de Franken af; maer als deze met Genebaldus gekomen waeren in het gewest dat men nu Frankenland noemd, veranderden zy een weynig den naem van hun land, op dat 'er eenig onderscheyd zoude wezen tusschen hun en hunne mede-vaderlanders; zoo dat de andere Fransche hun land Vrankryk, en de Franken het hun Frankenland genoemd hebben. Genebaldus, den eersten hertog der Franken, stierf in het

[p. 12]

jaer 352, en zynen zoon Dagobertus regeerde naer hem: dezen vorst dede zynen oom Theodomirus, koning der Fransche, grooten onderstand tegen de Gallen en de Romeynen; maer den keyzer Julianus, bygenoemd den Apostaet, kwam tegen dit volk te velde en versloeg 'er 30,000 te Zaberen, omtrent Strasburg in den Elsas, alwaer ook in het jaer 1525 meer dan 30,000 oproerige boeren verslaegen wierden.

Clodius, den derden hertog der Franken, regeerde met Marcomirus, koning der Fransche. In 't jaer 393 oorlogden zy tegen de Romeynen; maer zy wierden verslaegen en onder de romeynsche schatting gebragt. Dit behaegde hun zoo kwaelyk, dat zy hun door menigen aenslag op de Romeynen zogten te vreken, en hunne verloren vryheyd weder te krygen; maer al hun poogen was vrugteloos, want zy waeren tegen dit volk te zwak.