De historie van Belgis

XXVI Kapittel.

Van Brabon en Druon Antigon, van de gelegentheyd van Antwerpen in dien tyd, en andere dingen.

Cesar is van Gend, door Brussel, nae Loven gereysd, om daer offerande te doen aen de goden Mars en Apollo, tot dankzegging over zyne behaelde overwinningen. De gemelde goden hadden

[p. 383]

binnen deze stad eenen tempel, staende op de zelve plaets daer heden den toren van St. Pieters kerk staet. Van Loven trok hy nae Masele, nu Mechelen genoemd, alwaer de Maes, van Tongeren afkomende, met eenen arm voorby liep tot in de Schelde.

Zommige boeken behelzen, dat 'er omtrent dien tyd dry magtige romeynsche heeren, Brutus, Crassus en Eclippus, te Keulen kwamen by zekeren gouverneur Brabon genoemd, van den welken zy afgunstig waeren, om dat Julius hem koning van Dornigen gemaekt had. Zy bragten hem, onder den schyn van vriendschap, maer inderdaed om hem te verderven, tot Loven in Braband (welk land sedert aldus genoemd word), en van daer nae Gend. Op de Schelde komende, zouden zy ontmoed hebben eenen reuze, die de regte hand van alle die daer voorby gingen voor tol eyschte, of hun dwong om tegen hem te kampen. Brabon nam den kamp aen en overwon den reuze: hy kapte hem zelve de regte hand af, die hy tot t'halven de Schelde wierp; en zoo verre als hy deze hand geworpen had, zoo verre kreeg hy recht in de gemelde rivier.

Andere schryven dat het tegendeel nu blykt, vermids Vlaenderen tot aen de mueren van Antwerpen strekt; zoo dat den heere van Nevele daer vangd en recht op het hoofd heeft. De beslissing die men hier van zoude konnen geven, is, dat de landen en heerlykheden sedert dien tyd merkelyk veranderd zyn; ja dat meer is, waer 't dat Vlaenderen eenen anderen heer had dan Braband, Antwerpen zoude onder den heer van Vlaenderen behooren, gelyk men nog bevind in zommige oude brieven dezer provintie, die in het kasteel van Rupelmonde berusten.

Van Gend trok Brabon nae Boenen, daer Cesar was. Dezen vorst kwam over in het wout, en zuyverde het van de roovers, bezonderlyk te Thoraut, daer hy voorrechten vergunde. Van daer trok hy met Brabon over de Schelde; nae de plaets daer den voorzeyden reuze verslaegen was, alwaer hy

[p. 384]

eene burgt dede bouwen. Mids deze plaets hem wel behaegde, maekte hy die heylig, na de manier der heydenen: hy vergunde haer aenzienelyke vrydommen en voorrechten, gaf deze burgt aen Brabon, en maekte hem daer markgraeve van het H. Ryk. Deze plaets wierd voortaen Antwerpen genoemd, uyt hoofde van den handwerp die den gemelden Brabon daer gedaen had. Julius gaf aen dit markgraefschap voor wapen eene zilvere burgt met twee handen, enz.

Andere schryven hier van aldus: van Masele of Mechelen, is Cesar nederwaerds gekomen nae Ambivaredos of Andoverpos, alwaer voor zynen tyd en nog lang naer hem twee sterke kasteelen op de rivier gestaen hebben. Het een was de burgt met haeren geheelen byvang, het welk dan de stad was, rondom besloten met eenen hoogen muer, hebbende dry poorten, en in een moeras liggende. Op dit kasteel plagt voor Julius tyd te woonen en heer van het zelve te wezen eenen grooten, vroomen en magtigen man, genoemd Druon Antigon, geboren in Rusland, waer uyt zynen oorsprong genomen heeft het algemeyn verdigtzel, dat hy eenen reuze was.

In voorgaende tyden hebben bynaer alle deze waterlanden, als Braband, Vlaenderen, Holland, Zeeland en verscheyde andere, daer de Cimbren uyt gekomen zyn, en de welke door geweldige overstroomingen, wel honderd of nog meer jaeren voor Cesar, verdronken hadden gelegen, bewoond geweest van verscheyde vremde natien, te weten: Duydsche, Saxenaeren, Denemerkers en Russen. Gelyk alle deze volkeren verschillig van aerd en zeden waeren, hadden zy elk hunne bezondere kapiteynen of heeren, en streden onophoudelyk tegen malkanderen; en hoe magtiger en sterker iederen dezer heeren was om te oorlogen, hoe meer land hy onder zyn gebied had, gelyk den gemelden Druon, die onder zyn bedwang hield al het geen nog heden tot de heerlykheyd van Antwerpen behoord. Phanum Martis, Phanum Mercurii, Nervia, Louvacum met meer andere steden en

[p. 385]

sloten, hadden ook elk hunnen heer of kapiteyn, van de welke zommige Russen, ander Duydsche en eenige Nederlanders waeren.

Te Phanum Martis woonde voortyds ook eenen russischen heer, Gordunus genoemd, die uytstroopte of gevangen nam alle die op zyn grondgebied kwamen: van gelyke dede Druon Antigon, heer van Ambivaredos; zoo dat zy beyde van hunne vyanden zeer ontzien wierden. Zy konden niet lyden dat men omtrent hunne heerlykheyd eenige sterkten bouwde, om dat hunne magt niet zoude gekrenkt worden; waer in alle andere heeren hier te land in dien tyd hun voorbeeld gevolgd hebben.

Om dat zommige Russen waeren, gelyk voorzeyd is, en hunne nabueren grooten overlast deden, plagt het landvolk op hunne aenkomst te vlugten, zeggende: den Russe is daer weder om ons te vangen en te berooven. Dit is de oorzaek dat vele lieden heden nog meynen dat 'er in onze landen reuzen plagten te woonen. Hierom is nogtans het gevoelen niet te verwerpen, dat 'er op zommige tyden in deze gewesten ongemeene groote en grove menschen gewoond hebben, die aen reuzen gelykten; want de natuer verzwakt van eeuw tot eeuw, het welk schynt te blyken uyt de Schriftuer-plaets, alwaer den engel tot Esdras zegt: merkt ook gy, dat gy minder van lengde zyt als die voor u waeren, en die naer u, zullen minder wezen dan gy; mids nu oud worden de creaturen, en de sterkte der jongheyd voorby gaet. 4 Esdr. 5. Maer of iemand tegenwierp dat dit boek van de kerk niet aengenomen word, zoo diend men te weten dat het zelve ook blykt in Deut., kap. 2, alwaer Godt spreekt van de landen der Moabiten en Amoniten.

Aengaende de tyrannye van het afkappen der handen van dezen Druon Antigon, waer uyt den naem van Antwerpen zoude voordgekomen zyn, maeken zommige schryvers geen gewag; want het is niet wel geloovelyk dat Julius Cesar, ten tyde dat hy met groote magt alle deze landen veroverde, den gemelden Druon deze geweldenaerye ge-

[p. 386]

rustelyk zoude hebben laeten bedryven; maer misschien kan hy voor den tyd van Cesar geleeft en deze vreedheyd gepleegd hebben. Nogtans schryven andere, dat den voornoemden Druon gesneuveld wierd in eenen veldslag van de Brabanders en Vlaemingen tegen het leger van Julius. In deszelfs plaets stelde dien vorst eenen van zyne kapiteynen genoemd Caïus Antistius Reginus, en naer dezen is eenen anderen gekomen, genoemd Salvius Brabon: dat was den zelven Brabon daer voorgaendelyk van gehandeld is; want hy voerde ook den naem van Salvius, gelyk eenige zeggen.

Dezen zoude Sluys gestigt hebben; maer deze stad, gelyk zy nu bestaet, is veel jonger. Zy heeft schoone straeten, die allegaeder kruyswyze liggen als een schaekberd, om de koopmanschappen en pakken terstond te brengen daer men die hebben wild, zonder groote belemmering of moeyte. Hier uyt blykt dat zy door eene hand gebouwd wierd, in den tyd als den koophandel te Brugge bloeyde; welke stad, benevens Damme en Ardenburg, haere zusteren, nu, eylaes! onder het getal der vervallene steden van Vlaenderen is. Te Damme heeft nog onlangs den stapel van den wyn geweest. Binnen deze stad ligt begraeven den konstigen vlaemschen dichter en redenaer Jacob van Meerlant, wiens handen beyde even dapper waeren in het schryven. Hy heeft ons, onder andere zinryke schriften, naergelaeten een werk voor titel voerende: Der Natueren Blomme, in het welk hy vele zeldzaemheden der natuer verhaeld.

Wat het tweede kasteel betreft dat binnen Ambivaredos stond, het zelve was gebouwd op de plaets daer tegenwoordig de abdye van den H. Michaël te Antwerpen staet. In dit kasteel stond eenen tempel, alwaer het volk van Ambivaredos den afgod Mercurius kwam eeren en aenbidden. Het zelve was ook onder de heerschappye van Druon Antigon. Van dit tot het groot kasteel of de burgt, was eenen breeden dyk; en van de gemelde burgt tot Dooren toe, alwaer ook een sterk kasteel stond,

[p. 387]

was insgelyks eenen dyk, die in de oude schriften nog den Audyk genoemd word. Het kasteel van Dooren wierd naermaels, alswanneer deze landen het christen geloof omhelsden, veranderd in een religieuzen-huys, daer den heyligen man Fredigandus den stigter van geweest is. Dit klooster wierd naerderhand verwoest door de ongeloovige Hunnen, en is heden nog eene prochie kerk. Zommige Vlaemingen willen beweêren dat het eerste kasteel hier vooren genoemd, zoude gestaen hebben daer Rupelmonde staet; maer ik heb daer nergens bewys van gevonden.