De historie van Belgis

XIX Kapittel.

Julius Cesar doet Dumnorix, prins der Gallen, dooden, en veroverd Engeland.

Naer dat Julius Cesar het volk van Trier aldus onderworpen had, keerde hy weder nae de haeve van Ide, alwaer hy Titus Labienus met volk en schepen gelaeten had, gelyk voorzeyd is. Hy moest daer omtrent vyf-en-twintig dagen vertoeven, ter oorzaek van eenen sterken westen wind die hem tegen was, den welken wel veertig schepen verstrooyd en weder binnen de haeve gedreven had; zoo dat hy zonder groot perykel niet konde overvaeren. Hy is ten laesten met eenen voordeeligen wind overgezeyld. Om met hem over te trekken was daer ook aengekomen al het peêrde-volk van Gallien, onder het bevel van Dumnorix Heduus, van Bourgondien.

Julius wilde dien kapiteyn met zig leyden om verscheyde redenen, waer van eene der voornaemste was dat hy vreesde dat de Gallen geduerende zyn afwezen wederspannig zouden worden, en dat Dumnorix hun daer toe ligtelyk zoude konnen ophitsen, mids hy by deze natie in groot aenzien was. Als dien kapiteyn hoorde dat Cesar hem begeêrde mede te leyden, verzogt hy van dezen togt ontslaegen te worden, voor reden bybrengende dat hy de zee niet konde verdraegen; bovendien dat hy zig op dien tyd moest bekommeren met vasten, bidden en de goden te dienen. Julius sloeg het ver-

[p. 361]

zoek van Dumnorix af, en begeêrde dat hy zig terstond gereed maekte om hem te volgen.

Dumnorix ziende dat alle uytvlugten te vergeefs waeren, poogde de princen en edele der Gallen te ontraeden van met Cesar over de zee te trekken. Om tot zyn oogmerk te geraeken, dede hy hun gelooven dat dien veldheer voorgenomen had alle de edele van Gallien uyt te roeyen; maer dat hy de zelve niet durfde doen dooden in hun eygen land, uyt ontzag voor het gemeyn volk, hun over de zee in Engeland zogt te voeren om hun aldaer omhals te brengen. Julius van deze opmaekerye verwittigd zynde, en hoorende dat Dumnorix niet volgde, gaf last om hem daer toe te dwingen, en zelfs dood te slaen indien hy zig ongewillig toonde. Het geschiede aldus, en naer zyne dood is al het peêrde-volk Cesar gevolgd.

Vervolgens is dien vorst, in den aengenaemen lenten-tyd, nae Engeland gevaeren, laetende in de haeve van Ide Titus Labienus, met dry ligioenen en 2000 peêrden. In dit ryk gekomen zynde, kwam hem te gemoet deszelfs koning Cassibelliaen, met een ontzaglyk leger. De Engelsche overrompelden aenstonds het peêrde-volk der Romeynen; maer in eenen tweeden slag bleef Julius overwinnaer, in weêrwil dat hy veel volk verloos. Hier naer trok hy met zyn heyr over de rivier den Teems, in welkers grond de Engelsche menigvuldige staeken geslaegen hadden, om den overtogt der Romeynen te verhinderen; maer als deze die staeken gewaer wierden, hebben zy die vermeyd en geraekten aldus onbeschaedigd over.

Alsdan naemen de Engelsche de vlugt in de bosschen, van waer zy verscheyde springreyzen op de Romeynen deden en aldus een groot getal van de zelve versloegen. Ten laesten is de sterkste stad van Engeland, in dien tyd Triovantum, of, volgens Vincentius, Triovatum, en nu Londen genoemd, in handen van Cesar gevallen, en heeft hem negen van haere aenzienelykste burgers tot pandmannen geleverd. Daer naer kwamen nog vele

[p. 362]

andere steden van Engeland onder het gebied der Romeynen, en eyndelyk ook den koning Cassibelliaen. Men vind tegenwoordig in dit ryk, behalvens Londen, ook weynig sterke steden; maer zy liggen meest alle onbesloten: zoo dat de Engelsche, als 'er vyanden in hun land konnen geraeken, tegen de zelve moeten ten stryd trekken en al hunne hope in de veldslagen stellen. Maer in tegendeel, is den ingang van dit koningryk zeer moeyelyk, ter oorzaek van de rotsen daer het mede bezet is, benevens de blokhuyzen en kasteelen op den zeekant gelegen. Het schynt ook dat Julius daer zwaere aenstooten ontmoet heeft; want men leesd in Fasciculus dat hy 'er in zyne tweede aenlanding 60 oorlogschepen verloos.