De historie van Belgis

[p. 331]

X Kapittel.

Hoe de Belgen de stad Rheyms verdierven en verbrandeden, alle haere inwoonders doodslaende, en hoe de stad Belgis andermael belegerd wierd.

Andromadas, koning van Belgis, ziende dat zyne stad weder vol volk was, en van alle noodige dingen wel voorzien, en dat Julius Cesar met zyn leger verre van daer lag, riep zyne kapiteynen te zaemen, en vraegde hun wie hy hoofdman zoude maeken van de troupen die onlangs binnen de stad gekomen waeren. Hunnen keus viel eenpaeriglyk op zekeren Ariopatras, uyt het geslagt van Ariovistus, koning van Saxen voornoemd. Hier naer zond Andromadas terstond volk in de stad Phanum Martis, nu Gend, door den onderaerdschen gang, daer wy hier vooren van gehandeld hebben. Hy dede eene aenspraek tot zyne krygslieden, in de welke hy hun, met kragtige worden, vertoonde hoe de stad Rheyms in Gallien de voornaemste oorzaek was van het verlies dat het ryk van Belgis geleden had. Hier op gingen de vier opper-kapiteynen malkanderen te raede, en beslooten eyndelyk alle mogelyke poogingen aen te wenden om deze stad in te nemen. Den koning hun besluyt hoorende, was zeer wel te vreden, en zeyde: gy hebt het wel vooren; want die van Rheyms hebben ons ongetwyffeld al dit kwaed veroorzaekt.

Alsdan benoemde hy tot aenleyder van het leger dat tegen Rheyms bestemd was, den hertog Ursarius, zoon van den overledenen koning van Belgis, van den zelven naem. Dezen nam dien last geêrn op zig, en trok diesvolgens met zyn volk derrewaerds, dwars door de bosschagien. By dage bleeven zy rusten in de wildernissen, en 's nagts zetten zy hunnen togt voord. Zy kwamen op eenen vroegen morgenstond voor de stad Rheyms: als de inwoonders dit

[p. 332]

volk van verre zagen aenkomen, meynden zy dat het ridders uyt Bourgondien waeren, die Julius Cesar ter hulp trokken; derhalven lieten zy hun vryelyk in de stad komen. Zoo haest zy daer binnen waeren, liepen zy nae het paleys, en staken het in brand, benevens de poorten van Bacchus en Mars, als ook de geheele stad. Zy begeêrden niets te nemen nog te rooven, maer deden alle de ingezetene door het zweêrd vallen, zonder aenzien van geslagt of ouderdom.

Naer bet uytvoeren dezer vreed heyd, keerden zy haestelyk terug nae Belgis, eer het gerugt daer van aen de ooren der Romeynen kwam. Julius dit vernemende, was zeer bedroefd: hy besloot het kasteel dat hy op den berg van Pan had doen bouwen, niet te verlaeten voor dat zyn leger behoorlyk versterkt was.

Als de bondgenooten der Belgen hoorden wat deze laetste te Rheyms bedreven hadden, waeren zy daer over grootelyk verblyd, en zeyden: ‘is 't dat de stad Belgis aldus in haere eer en grootheyd blyft, zy zal ons en onze kinderen konnen beschermen tegen de magt en geweldenarye der Romeynen; daerom, laet ons de Belgen getrouwelyk helpen en bystaen, als zy in nood zyn, en belegerd of bestormd worden van onze algemeyne vyanden: want het is beter dat wy ondersteunen die ons konnen beschermen, als dat wy afwagten het geen ons van den kant der Romeynen zoude mogen overkomen.’

Dezen raed wierd van alle de inwoonders der steden die met de Belgen verbonden waeren, gunstig ontfangen. Alsdan vernieuwde hun verbond met de stad Belgis, de volgende steden: Nervia, Phanum Martis, Phanum Mercurii, Morinum en Atrecht. Zommige schryven de stad genoemd de Haeve van Belgis, in de plaets van Phanum Martis; maer dit komt ten naesten by over-een uyt, mids het al maer eene heerlykbeyd was van de stad, nu Gend genoemd. Ook willen zy, dat deze laetstgemelde stad en meer andere, met de Romeynen zouden zaemen

[p. 333]

gespannen hebben, uyt vreeze voor de Belgen; het welk nogtans onwaeragtig schynt, ter oorzaek dat Phanum Martis en deze andere, daer naer tegen de Romeynen en Julius Cesar geoorlogt hebben, gelyk wy in het vervolg zullen hooren.

Middelertyd ontfing Julius een zoo groote versterking van krygslieden, dat zyne legerplaets die niet alle konde vervatten: want daer wierden hem dry legioenen uyt Italien toegezonden, boven het volk dat hy ontfing uyt Toulousen, Bourgondien en de landen over de Seine, als ook van de belgische steden die zig onder hem begeven hadden. Zyn leger aldus versterkt zynde, dede hy weder de stad Belgis belegeren, maer verdeelde zyne krygsbenden anders als de eerste mael; want aen de oost zyde leyde hy nu Cicero en Pressurus, met eenen grooten hoop gewapende mannen; aen den zuyd kant, vier kapiteynen, te weten: Antonius, Marcus, Crassus en Cotthones, insgelyks met eene talryke schaer volk; aen de west zyde, Labienus, met de dry nieuwe legioenen en veel ander volk, en Cesar bleef met zyne legioenen liggen op den Berg van Pan voornoemd. Eenige beweêren dat 'er Julius Cesar op dien tyd vier legioenen uyt Italien ter hulp gezonden wierden.