De historie van Belgis

VIII Kapittel.

Hoe Julius Cesar de groote stad Belgis belegerde, en van vier verscheyde natien die zig binnen de zelve bevonden.

Naer dat de beweening der doode, die onder de Romeynen dry dagen duerde, geëyndigd was, ging Julius met den overschot van zyn heyr de groote stad Belgis belegeren; want hy meynde die met weynig moeyte te veroveren, dewyl hy oordeelde dat 'er naer het groot verlies dat de Belgen in de voorgaende veldslagen geleden hadden, luttel of geen volk meer binnen konde wezen. Hy vergaederde dan al het volk dat hy konde krygen, verdeelde zyn leger in dry benden, en beleyde de stad op vier verscheyde plaetsen. Aen de oostzyde leyde hy eene bende, van de welke kapiteynen waeren Cicero en Pressurus; aen den zuydkant, het volk dat overgebleven was van het eerste, tweede en derde

[p. 323]

legioen, onder het opzigt van Titus Labienus; aen de westzyde, daer het meerderen last was, twee kapiteynen, te weten Cotthones en Antonius; en hy zelve met het tienste legioen, dat nog geheel gebleven was, benevens de ruyters van het elfste en twaelfste legioen, ging liggen aen den noordkant, daer den zwaersten last scheen te wezen.

Die van Belgis konden van niemand hulp krygen als van de stad Tongeren, het land van Ludik, de stad Trier, Waelsch-Braband, Gend, Audenaerde en Doornyk; zommige andere landen en steden, als het graefschap van Antwerpen, de meyeryen van Loven en 's Hertogenbosch, het land van Henegouw (welkers inwoonders alsdan Cateli en Actuaci genoemd wierden) en Vlaenderen: alle welke landen nog goedjonstig waeren tot die van Belgis, niet tegenstaende dat zy in de voorgaende slagen eene groote menigte volk, hun ter hulp gezonden, verloren hadden; want zy vermoededen wel dat de Romeynen, indien zy de koninglyke stad Belgis konden veroveren, al het land zouden verderven.

Julius dede een groot getal tenten slaen, willende de belegerde daer door te kennen geven dat hem nog volk genoeg overgebleven was om hunne stad geweldig te bestormen. Hy wist nogtans wel dat hy vele van zyne beste ruyters verloren had, ja dat 'er hem dry geheele legioenen afgeslaegen waeren. Voorders waeren alle de andere, uytgenomen het tienste, merkelyk verminderd, en de vremde troupen die zig in zynen dienst begeven hadden, allegaeder gesneuveld. Middelertyd schreef Cesar nae Italien om dry andere legioenen, op dat zyn getal altyd vol zoude wezen; en hy liet een gebod uytgaen in alle de steden van Belgis en Gallien die hy gewonnen had, tot aen den Rhyn, hun belastende dat zy hem elk een zeker getal krygslieden moesten toezenden.

De Belgen ziende dat zy zoo sterk belegerd waeren, koozen twee nieuwe kapiteynen met gemeyne toestemming van alle de ingezetene der stad, die

[p. 324]

alsdan uyt vier verscheyde natien bestonden. Ten eersten waeren 'er Romeynen in, die met de Belgen verbond gemaekt hadden van als Julius eerst over het gebergte gekomen was, en de stad Belgis voor hunne sterkte gekozen om hem het hoofd te bieden. Zy bestonden in 18,000 strydbaere mannen, en hunnen kapiteyn was Quintus Curius, wiens vader den zelven naem voerde. Deze hadden met Catelina tegen de Romeynen gezworen, gelyk men in Lucanus leesd. De tweede soort van inwoonders bestond in overloopers, die derrewaerds gevloden waeren uyt andere steden des ryks van Belgis, denkende dat deze stad sterk genoeg was om de Romeynen te wederstaen, en verhopende dat het land nog eendragtig zoude worden. Zy waeren sterk 24,000 mannen van wapenen, en hunnen kapiteyn was Galba, zoon van Galba, koning van Soissons. Hy was eenen dapperen en, strydbaeren vorst; want als Julius de stad Soissons innam, had hy liever met veel volk balling te wezen uyt zyn vaderland, dan zig aen de Romeynen te onderwerpen. De derde natie die haer binnen de stad Belgis onthield, was al volk uyt de omliggende dorpen en kasteelen. Onder hun getal waeren die van Tongeren, een deel Triersche, Saxen, Henegouwers en Waelsch-Brabanders; welke laetste Vincentius Merari schynt te noemen. Zy waeren eerst gekomen om deze stad in te nemen en te bewaeren; want zy wisten dat hunne eer en welvaerd van de zelve afhing. Hun getal was van 35,000 uytgelezene krygsmannen, en Odomarcus was hunnen kapiteyn, broeder van den hertog van Walsch-Braband Publionatus, zoo de oude kronyken behelzen en Nicolaüs schryft. De vierde soort van volk bestond in alle de krygslieden die in de voorzeyde bloedige veldslagen tegen de Romeynen hun leven niet verloren hadden, maer wedergekeerd waeren binnen Belgis. Hun getal beliep tot 25,000 strydbaere mannen, boven menigvuldige gewonde die te bed lagen. Deze hadden tot hunnen hoofdman gekozen den hertog Ursarius, zoon des konings

[p. 325]

van dien naem, daer wy voorgaendelyk van gesproken hebben; welken vorst binnen Belgis op zyn vaders kasteel bleef, terwyl dezen koning met het volk uytgetrokken was tegen de Romeynen: want de Belgen wilden geenzins gedoogen dat iemand met hun uyttrok die van de gemelde stad niet geboortig was, nog durfden de zelve ook niet alleen aen de bewaering van vremdelingen betrouwen.

Het getal der gene die de Romeynen te gemoet gingen bestond in 115,000 kloeke mannen, en van alle deze keerden 'er maer omtrent 25,000 terug. Het getal der vrouwen die binnen deze stad waeren is niet bekend; maer eer den koning Ursarius met dit woedende en onvoorzigtig volk uyttrok om de Romeynen te bevegten, had hy buyten deze hoofdstad gezonden, gelyk voorzeyd is, alle de mannen die door ouderdom of krankheyd, onbekwaem waeren om de wapenen te handelen, benevens de vrouwen, naemendlyk de gene die zwanger waeren of zuygende kinderen hadden. Hy had hun belast zig te begeven nae bosschagien of leege landen, en nae wildernissen, alwaer hy hopte dat geene Romeynen komen zouden om hun te vernielen; op dat 'er van deze vrouwen nog zaed mogt overblyven, in geval hy met zyn volk ten onder gebragt wierd. Hun getal was van omtrent 10,000, volgens dat Hugo en Nicolaüs schryven.