De historie van Belgis

[p. 282]

XXXV Kapittel.

Waer de derde bende der Cimbren henen getrokken is, en van de Gotthen, van de welke genoeg blykt dat zy een volk geweest hebben.

De derde bende, die, gelyk wy gezeyd hebben, op de grenzen van Swavenland en Beyeren gebleven was om de andere te helpen, verstaende dat hunne medegezellen meest alle verslaegen waeren, durfden in Italien niet trekken; maer ziende dat de fortuyn hun zoo tegen was, reysden zy van daer door Germanien en Hongarien, zoekende nieuwe wooningen. Zy kwamen tot omtrent Neder-Tartarien, het welk zig in Europa strekt, niet verre van de meêrschen en poelen Meotidis genoemd, alwaer zy zig nedersloegen en langen tyd bleeven woonen, uyt schaemte dat men hun in Belgis zoude bespot hebben over den slegten uytval van hun stout en vermeten bestaen. Zy namen ook voor, indien zy nog vermenigvuldigden en magtig wierden, de dood van hunne mede-vaderlanders en bondgenooten, die in Italien gebleven waeren, en bezonderlyk die der vrouwen, aldaer zoo vreedelyk vermoord, eens te vreken; het welk de ouders hunne kinderen geduerig voor oogen hielden, en aen de zelve op hun sterfbed, by hunnen uytersten wil, stiptelyk belasten. Zy vermenigvuldigden met 'er tyd zoodaenig, dat van hun voordgekomen zyn de Gotthen, die de geweldenaerye der Romeynen genoeg gestraft hebben door het vergieten van zeer veel bloed. Men meynd dat zy vervolgens in Bourgondien en in Belgis getrokken zyn, en hunne vaderlyke erflanden weder bewoond hebben.

Marius en zynen medegezel Quintus Lucanus Catulus traden met grooten zegeprael binnen Roomen, voor zig gevangen leydende de koningen

[p. 283]

Cloadik, Claudius en Cesorix. Ter gedagtenis van de voornoemde overwinning, liet den roomschen raed eenen kostelyken tempel bouwen, die heden nog den Cimbrischen genoemd word, en niet verre van Sancta Maria Major staet.

Aengaende de Gotthen, die zouden afgedaeld zyn van de Cimbren, schryft Carion, dat zy in het jaer Ons Heere 405, 1157 jaeren naer de stigting van Roomen, en 4349 naer de schepping der weireld, eerstmael met eene verschrikkelyke magt in Italien gerukt zyn, met de Wenden, Rughen en Hunnen. Voorders zegt den gemelden schryver, dat deze geen een volk waeren; maer dat de Gotthen Duydsche geweest zyn, uyt de eylanden van Gothland, van de welke eenige zig nedergezet hebben in Lyfland, en andere in Lithouwen, welke landen aen Gothland paelen; waerom Procopius hun te recht Cimbren en Geten noemd. Hier uyt schynd dat de Gotthen van de Cimbren en Geten zouden afgestamd zyn.

Ten tyde dat de Romeynen in hunnen bloey waeren, is deze natie in Tracien en Hongarien getrokken, en had voorgenomen van de aldermagtigste monarchen te verdryven; maer zy heeft niet veel konnen uytregten. Den veldslag van Decius is den eersten en den aenmerkelyksten geweest die tusschen de Romeynen en Gotthen voorgevallen is; en hoewel zy de keyzers naermaels veel werk leverden, zyn zy nogtans in Thracien en in Hongarien gebleven, en hebben ook landen veroverd omtrent Constantinopelen in Asia.

Men zegt dat 'er in Chersoneesch Tauriden nog Gotthen woonen, die duydsch spreken en zig Gotthos noemen. Zulks komt wel overeen met het geen hier vooren aengaende het vertrek der Cimbren gezeyd is; want Tauriden is by de poelen Meotidis en Neder-Tartarien gelegen.

Radagasus, koning der Gotthen, is in het jaer voorschreven, onder Arcadius en Honorius, met 200,000 mannen in Italien gevallen; en men schryft dat 'er tot Roomen ten dien opzigte groote klagten

[p. 284]

over de christenen gedaen wierden, als of zy de oorzaek geweest hadden van de rampen die over het ryk kwamen, om dat zy de afgoden versmaeden en den heydenschen godsdienst niet volgden. Stilicus sloeg het leger der Gotthen omtrent Florencien, in de engden van het Appenninsch gebergte.

Naer Radagasus is Alaricus met eenen anderen hoop Gotthen in Italien gerukt, en heeft de stad Roomen, naer eene belegering van twee jaeren, ingenomen, in het vyftiende jaer der regering van den keyzer Honorius, 412 jaeren naer Christus geboorte, en 1164 naer de stigting der zelve stad. Voords heeft Adulphus, koning der Gotthen, te Roomen geheerscht. Deze gothsche vorsten zyn naermaels zeer besmet geworden met de ariaensche ketterye; nogtans is Totila, eenen van de zelve, om zyne dengden hoogelyk geprezen geweest. Hy heeft insgelyks Roomen veroverd, en deze stad, niet zonder wettelyke redenen, byna geheel verwoest en verbrand. Naer dat den dapperen Belisarius de zelve weder verkregen had, heeft hy die nogtans niet durven behouden, maer is, van de Italiaenen mistrouwende, als eenen verstandigen krygsheld in Griekenland getrokken.

Vervolgens is Roomen andermael belegerd en ingenomen door den voornoemden Totila. in het een-en-dertigste jaer der regering van den keyzer Justinianus. Naer Totila heeft Teïas over de Gotthen en Italiaenen geheerscht, en is den laetsten koning der Gotthen in Italien geweest. Beyde deze vorsten wierden verslaegen door Narsus, veld heer van den keyzer Justinianus, en aldus nam het ryk der Gotthen in Italien een eynde. Nogtans zyn zy in andere landen zeer magtig geworden, want uyt hun hebben de christelyke koningen in Spagnien hunnen oorsprong genomen. Ook hebben zy zig te vooren in Gallien en in verscheyde andere gewesten der weireld onthouden. Isidorus zegt in zyn 9.^ste boek, dat de oude de landen der Gotthen meer Gethos plagten te noemen dan Gotthos; dat deze Gotthen een sterk volk waeren,

[p. 285]

grof van lichaem en voorzien van vreezelyke wapens; dat uyt hun gesproten zyn het meeste deel der natien van Europa en Asia: want van hun geslagt waeren de Dacers en andere oude volkeren. De Amazonen zouden insgelyks van hun afgedaeld zyn, gelyk den aengehaelden schryver in zyn 9.^ste en 15.^de boek verhaeld.