De historie van Belgis

XXVIII Kapittel.

Van eenen stryd der Belgen en Tongersche tegen de Sassen.

Wanneer de naerzaeten van Alexander-den-Grooten hier in het land geworteld waeren, wierden de Sassen of Saxen, naer het overlyden van zommige Britanieren, oproerig, en sloegen den overschot der Belgen dood die onder hun nog woonden, Vervolgens zonden zy aen die van Belgis en Tongeren het hoofd van hunnen koning, die zy van kant geholpen hadden, mids hy van het geslagt der Belgen was, om aldus eenen eeuwigen twist tegen hun te zoeken.

[p. 262]

De Belgen en Tongersche gereed zynde om deze dood te vreken, durfden tegen de Sassen niet optrekken, uyt vreeze voor het volk van Picardien en de Romeynen, die hun te naer lagen, maer als deze laetste vertrokken waeren, maekten zy met de eerstgemelde een bestand voor 10 jaeren, waer naer zy met een grouwelyk heyr over den Rhyn trokken tegen de Saxen, die hun te gemoed kwamen in het midden van Sweven-Land.

Daer rees eenen vervaerlyken stryd, die 5 dagen duerde. Naer een groot verlies wierden de Saxen genoodzaekt agterwaerds te trekken, zoo dat de Belgen en Tongersche met eere het veld behielden; maer dewyl zy ook de bloem van hun volk verloren hadden, kenden zy zig niet in staet om hunne vlugtende vyanden te vervolgen, zy zonden derhalven nae Tongeren en Trier om versterking. De Romeynen middelerwyl vernemende dat 'er zulk eenen bloedigen slag voorgevallen was, en dat die van Belgis en Tongeren in den zelven veel volk gelaeten hadden, kwamen gewapenderhand nae deze laetste stad om die in te nemen. Deze volkeren, die nog over den Rhyn waeren, van dien optogt gewaerschouwd zynde, trokken haestelyk nae Tongeren en voorkwamen deze onderneming. Zy voorzagen deze stad van al dat haer noodig was, wederstonden de Romeynen en verdreeven die uyt hunne landpaelen.