hun in aentogt tegen de stad Hostilis, die hy, naer een beleg van vier maenden innam. Hy versloeg Tarquinius, en verwoeste deze plaets zoodaenig, dat den eenen steen nauwelyks op den anderen bleef liggen. Geene van de ingezetene behielden hun leven, dan de gene die in de bosschen vlugtten.
Van daer ging Blandinius de stad Torquem (nu Torcoignen) bespringen, en het kasteel dat Tarquinius daer gebouwd had. Deze stad en kasteel stonden omtrent 6000 stappen van Hostilis, en wierden beyde door den heer van Belgis veroverd en geslegd.
Naer deze overwinning keerde Blandinius weder nae Belgis, en offerde daer zes van zyne kinderen aen de goden. Hy liet 'er nog twee binnen deze stad, en reysde vervolgens tot den tempel van Minerva. Hy bouwde daer eene stad, die hy Blandinium noemde en met vestingen omringde. In de zelve aen veêrde hy alle vlugtelingen en ballingen, zoo Hostiliers, Hunnen als Belgen. Hy dede zulks om een beschut te hebben tegen die van Belgis; want niet tegenstaende dat 'er vele hem genegen waeren, droegen verscheyde hem nog een geveynsd hert toe.
Hier naer bouwde hy omtrent de zee eene andere stad, die men nu Gend noemd, binnen de welke hy overleden is. Men meynd dat hy die stigtte op den berg van Minerva, ter plaets daer nu de abdye van S. Pieters staet; want men vind in zommige oude schriften dat daer eertyds eene stad gestaen heeft die Blandinium genoemd was.
Lucius schryft dat Gorgobundus, koning van Britanien, ten tyde van dezen Blandinius, over zee kwam en het land van Ruthenen (nu Vlaenderen) innam, alwaer hy verscheyde steden verdierf. Vervolgens trok hy nae de plaets daer Gend nu staet, en belegerde de stad Blandinium. Blandinius dit vernemende, vergaederde de Hunnen, Romeynen en Belgen, die rondom hem woonden; benevens die van Servien of Bergen, Phanum Martis en Phanum Solis, en kwam aldus met een ontzaglyk leger tegen zynen vyand te velde. Zy sloegen dry
Auteursrechtvrij