|
| |
X Kapittel.
Van Ursus, den nieuwen Koning van Belgis; van vele oorlogen en veranderingen die onder hem gebeurden; van de kloekmoedigheyd der vrouwen van Belgis.
In het jaer der weireld 4428 of daer omtrent, dat is 405 jaeren naer de verwoesting van Troyen, by de 300 naer de stigting der stad Belgis, in het vyftigste jaer der regering van Ozias, koning van Juda, ten tyde dat Silvius Amulius, zoon van Procas, te Alba in Italien regeerde, wierd Ursus verkoren tot den eersten koning van Belgis die geenen oppersten priester was. Hy had 36 zoonen, en uyt hem sprooten 74 neven, allegaeder wel geoeffend tot den oorlog.
In dien tyd was het vierde deel des ryks van Belgis afgevallen; want Saxen, Hacien, Zweden, Dacien en geheel Duydschland over den Rhyn, de
| |
| |
geboden van Ursus veragtende, verkoozen eenen koning op hun eygen. Belgis Comata of Trier, met de onderhoorige plaetsen, Agrippina, Tongeren, Metz en het land tusschen den Rhyn en de Maes, maekten te zaemen een nieuw ryk. De Senonensers, Celten, Secanisten, Allobrogen en die van Aquitanien, met hunne nabuerige uyt de gebergten, van aen de Rhône tot aen de spaensche zee, deden insgelyks. Belgis Gallica, dat is Bellovacum en Lutetiae kleyn Britanien of Neustrien; groot Britanien of Engeland; Carinea of Gend; Terouanen, Ruthenen en Schotland, spanden ook zaemen en stonden tegen Ursus op.
Alsdan trok dien vorst met 100,000 mannen tegen de stad Terouanen en belegerde die. Geduerende dit beleg verspreydden zyne soldaeten zig wel 30 mylen verre, al het land bedervende tot aen Neustrien en de zee, zonder dat hun iemand durfde wederstaen, dan alleen de Albaenen, naermaels Alostenaers genoemd, die in bosschagien gevloden waeren, deze deden hun groot kwaed. Den koning dit vernemende, wilde hun te niet doen, maer op de aenraeding van zyne heeren, ontfing hy deze volkeren in genaede; zy mogten hun land behouden op zekere voorwaerden van dienstbaerheyd, waer van eene was: dat zy de slaeven der Belgen zouden wezen, in alle veldslagen den eersten aenval doen, en nimmermeer binnen de stad Belgis komen. Eer Terouanen bestormd wierd, belaste Ursus aen zyne krygslieden, op straffe van levendig gevild te worden, dat zy de minderjaerige kinderen, zwangere vrouwen, en mannen van 60 jaeren, die genaede vraegden, niet zouden dood slaen; dat 'er geene huyzen zouden verbrand worden, ten waer hy daer zelve eerst het vuer in stak; dat niemand maegden zoude schenden; dat zy alle ombrengen zouden die tegenstand booden, het zy mannen of vrouwen, die den ouderdom van 20 tot 50 jaeren bereykt hadden. De stad wierd ingenomen, Ursus stelde zynen oudsten zoon daer als hertog, en gaf hem eene genoegzaeme bezetting om de inwoonders in bedwang te houden.
| |
| |
Van daer trok hy nae Bellovacum, alwaer hy grooten wederstand ontmoette, want de vyanden hadden de rivier bezet; de Belgen trokken die nogtans eyndelyk over en bevogten die van Bellovacum. Ursus kreeg de overhand niet tegenstaende dat hy in dien stryd veel volk verloos, en kwam aldus tot by de stad, de welke haer nog niet wilde overgeven. Alsdan zwoer hy van daer niet te trekken voor dat hy haer zoude gedwongen hebben.
Middelerwyl kwamen die van Trier, de Agrippinensers, enz. gehoord hebbende dat Belgis zeer zwak van volk was, over de Maes om deze stad te overrompelen, het welk de inwoonders haestelyk aen den koning lieten weten. Daer wierd in het leger besloten dat men deze tyding aen den gemeynen man niet kenbaer zoude maeken, maer des anderendags de stad Bellovacum bestormen. De Albaenen deden den eersten aenval: zy vulden de wallen met aerde en steenen, en streeden den ganschen dag; zoo dat 'er van beyde de kanten veel volk dood bleef. Des anderendags omtrent den middag, in de tweede bestorming, gaven de belegerde een teeken, waer naer tusschen beyde de partyen een verdrag gemaekt wierd. Den koning trok binnen de stad, verzeld van 10,000 mannen, en ontfing aldaer den eed der inwoonders. Vervolgens weder in zyne legerplaets gekomen zynde, ontdekte hy aen de kapiteynen en krygsknegten den inhoud der brieven die hy uyt Belgis ontfangen had. Terstond braken zy op en trokken derrewaerds: zy kwamen naer eenen togt van vyf dagen, met al hun oorlogs-tuyg tot op tien mylen van Belgis. Aldaer verstonden zy dat 'er eenen slag geslaegen was, in den welken hun volk de nederlaeg gehad had; dat 'er van den kant der Belgische 25,000 mannen dood gebleven waeren, en maer 15,000 van den kant der vyanden; dat de laetstgemelde daer-en-boven gevangen weg-gevoerd hadden den jongen prins der priesteren en erfgenaem der kroon van Belgis.
Op dit berigt begaf Ursus zig met zyn leger seffens in aentogt om hun te agtervolgen: hy vond
| |
| |
die omtrent eenen berg, alwaer hy hun onvoorziens overviel en wel 30,000 Duydsche versloeg. Des anderendags stelden zig de overgeblevene, die nog 260,000 sterk waeren, in slag-order. Eer den stryd aenging, liet Ursus de Duydsche vraegen of zy niet gezind waeren om zig in het vriendelyk te onderwerpen; en dewyl zy tot antwoord gaven dat zy den waeren opper-priester en heer, die zy gevangen hadden, wilden onderdaenig zyn en anders geenen, sloeg hy schielyk, eer zyne gezanten nog wedergekeerd waeren, met de Albaenen in den hoop. Daer wierden wel 80,000 Duydsche gesneuveld; ook bleeven daer dood de gezanten van Ursus, en den jongen erfgenaem des ryks van Belgis; en aldus eyndigde dit edel geslagt van de princen der priesters, door de schuld van Ursus, die in dezen slag omtrent 20,000 vroome mannen verloos.
Wanneer de gene die binnen Belgis gebleven waeren vernamen wat 'er gebeurd was, trokken zy als wanhopige menschen uyt om de dood van hunnen wettigen koning op Ursus te vreken. Den laetst-gemelden versloeg op dien dag wel 70,000 Belgen omtrent de rivier de Sambre. Alsdan slooten die van Belgis eerst hunne poorten; maer zy waeren verraeden, want Ursus had binnen de stad vele vrienden, de welke, terwyl hy de zelve bestormde, daer aen alle zyden het vuer in staken. Aldus vermeesterde hy die, waer naer hy als beesten dede kelen alle die van het bloed der priesters waeren. Wanneer Ursus de verwoesting dezer stad aenzag, en daer-en-boven bevond dat 'er nog wel 2,000 jongens van de verslaegene overgebleven waeren, durfde hy zig daer niet betrouwen: hy vervoerde den zetel des ryks nae Trier, en liet de bestiering van Belgis en de omliggende steden aen zyne kinderen.
Omtrent dien tyd begonsten de Grieken en Latynen te rekenen by olympiaden, van de welke iedere vier volle jaeren inhield. Dit tydstip, volgens dat zommige opgeteekend hebben, is begonst
| |
| |
in het jaer der weireld 4428, dat waer, na de rekening der 70 Overzetters, omtrent het vyftigste jaer van Ozias, en by 405 jaeren naer de verwoesting van groot Troyen. Olympia was eene stad in het landschap van Achayen, niet verre van Elis, binnen de welke alle vyf jaeren eene jaer-merkt gehouden wierd, eene der voornaemste van Griekenland, ter gelegentheyd van welke daer verscheyde spelen en kampen, ja allerleye ridderlyke oeffeningen verrigt wierden. Het was ook eenen hoogtyd ter eere van Jupiter Olympius. Zommige noemen dit eenen tyd van vyf jaeren, die by de Romeynen naermaels lustrum genoemd wierd; want gelyk de Grieken hun jaer-getal volgens de olympiaden rekenden, zoo telden de Romeynen dit na hunne burgemeesters, enz.
In het jaer der weireld 4445, of het eerste van de vyfde olympiade, belegerde Ursus Tongeren, welke stad hy ook innam. De Agrippinensers en de Strasburgsche stonden insgelyks tegen hem op om zyne geweldenaerye. Elf jaeren daer naer, te weten in het jaer der weireld 4456, of het tweede van de zevenste olympiade, wilde hy Belgis en andere steden onder de heerschappye van Trier brengen. De weduwen, vrouwen en alle die van hun geslagt waeren, zulks vernomen hebbende, vergaederden binnen de stad Belgis: zy verscheurden de gene die het bevel van Ursus afkondigden, en droegen hun zeer mannelyk, als raezende menschen in het leger van dien tyran loopende, het welk nog noyt van vrouwen gezien was. Zy vonden hem bevangen met de koorts te bed liggen, en versmoorden hem moordaediglyk in zyn bloed. Hier naer verkoozen zy tot hunne koninginne de dogter van den koning Herisbrandus, en namen den zoon des konings van Britanien of Engeland, ter hulp; maer de overwinning wierd nogtans aen de vrouwen toegeschreven. Daer bleeven in den eersten oploop wel 30,000 vrouwen dood, en hunne koninginne wierd gekwetst. Des anderendags, in den zwaersten stryd, wierden 'er van de Belgische
| |
| |
en de Britanieren omtrent 40,000 gesneuveld, en van de vrouwen 50,000; maer aengaende de gene die het met Ursus hielden, als de Triersche, de Mosellaenen en de Albaenen, deze lieten daer meest alle het leven.
Vele engelsche baronnen in de belgische vrouwen, om hunne kloekhertigheyd en amazonnische strydbaerheyd, behaegen nemende, voerden met de toestemming der koninginne wel 2,000 maegden mede, om die tot eere te brengen en kinderen uyt hun te winnen.
Zulke bloedstortingen vind men beschreven; maer daer is aen te twyffelen ten aenzien van het groot getal des volks, 't en waer dat het alsdan de manier geweest had met zoo talryke legers te oorlogen en dusdaenige moordslagen te doen. Ook moesten de landen dan uytnemende bevolkt zyn, of de heyren van zeer wyd vergaederd worden.
|
|
Auteursrechtvrij