De historie van Belgis

III Kapittel.

Hoe Bavo de stad Trier verwoeste, en van de vlugt uyt Troyen.

In het jaer der weireld 4042 of daer omtrent, op het eynde van het tweede jaer naer de aenkomst van Bavo in deze landen, zonden die van Trier gezanten tot hem om jaerlykschen tribuyt te eysschen, of hem, in geval van weygering, van hun grondgebied te doen vertrekken. Den tribuyt die zy begeêrden bestond in 1000 beêren of everzwynen, 1000 herten en 1500 koeyen. Andere stellen in plaets van deze koeyen, maer 100 ossen; daer by voegende dat die van Trier, als opper-heeren van alle de landen herrewaerds-over, aen Bavo groote dreygementen deden, zweêrende te dooden alle die de voornoemde schatting zouden weygeren. Dezen vorst de bodschap der afgezanten verstaen hebbende, antwoorde hun dat de Troyaenen noyt schatting betaeld hadden, maer wel gewoon waeren tribuyt van andere volkeren te ontfangen. Hy voegde daer by dat hy aen die van Trier geene schatting begeêrde te betaelen, maer dat zy in tegendeel voortaen jaerlyks den zelven tribuyt aen hem moesten opbrengen die zy gevraegd hadden. Hier uyt rees tusschen beyde de partyen eenen zwaeren oorlog.

Bavo zond seffens bespieders uyt om de gelegentheyd des lands van Trier te onderzoeken. Naer dat zy wedergekeerd waeren, begaf hy zig nae deze stad in aentogt, gevolgt van dertig hertogen en vyftien graeven, met al het volk dat zy onder hun gebied hadden. Hy verdierf geheel het land en veroverde vervolgens de stad, de welke, zoo eenige schryven, op dien tyd zeer groot en magtig was.

[p. 155]

De overwinnaers plonterden die en staken 'er het vuer in, de poorten en mueren tot den grond afbrekende. Bavo voerde den afgod Bacchus, die aldaer aenbeden wierd, met zig, om hem ten behoorlyken tyde eenen tempel te doen bouwen, ter gedagtenis van zyne eerste overwinning. Hy trok van daer voord tot aen den Rhyn, alwaer hy al het land van beyde de kanten onder zyne heerschappye bragt. In het afgaen van het jaer keerde hy weder nae zyne eerste leger-stede met eenen overgrooten buyt.

Hier naer zond den koning Bavo in Afrika, Asia en Europa, steenhouwers, metsers, timmerlieden, enz. opzoeken; want hy had voorgenomen eene stad te bouwen op den berg van Bel. Als 'er uyt alle gewesten werkvolk aengekomen was, begonsten zy de eygenschappen van den grond te onderzoeken: zy kapten vervolgens de boomen af, eu maekten ovens om metaelen te smelten, steeneu en tichelen te bakken. Eeuige schryven dat Bavo reeds zyne nieuwe stad had beginnen te bouwen eer hy Trier verwoeste, en dat hy den buyt uyt deze stad nae d'eerstgemelde overvoerde, benevens de afgoden van Trier, die veel in getal waeren, waer door de afgoderye der inwoonders dagelyks aengroeyde; want voor deze afgoden en de gene die zyne onderdaenen uyt het land van Troyen gebragt hadden, zoude den gemelden vorst binnen zyne stad gestigt hebben zeven wonderbaere en kostelyke tempels, van de welke wy hier naer zullen schryven.

Omtrent dezen tyd wierd de wyd - vermaerde stad Troyen van de Grieken verwoest. Al gebeurde daer eene groote moord, nogtans bleeven 'er, gelyk zommige schryven, ter oorzaek van de ontelbaere menigte des volks, wel 20,000 mannen over met hunne vrouwen en kinderen. De voornaemste onder dit getal waeren Priamus, zoon van Phrygius, die den zoon was der dogter van den grooten Priamus, koning der Troyaenen; Athenor en zynen neef Francion; Eneas, broeder van Phrygius, en

[p. 156]

Turcatus. Deze namen alle met schepen de vlugt, en kwamen eyndelyk aen eene plaets alwaer zy de stad Venetien stigtten. Ondertusschen vermenigvuldigden zy zoodaenig, dat zy genoodzaekt wierden zig te verdeelen. Eneas bleef in Italien, Turcatus trok nae Ephesen, en noemde dit land volgens zynen naem Turkyen; Francion, Priamus en Athenor begaven zig, met een gevolg van 13,000 persoonen, nae het uyterste van Bulgarien, omtrent de broeklanden en meerschen Meotidis, aen den Donauw, en bouwden aldaer de stad Sicambren. Van deze is hun den naem van Sicambriaenen gekomen; om dat zy overblyvelingen van Troyen waeren, zyn zy Troyaenen genoemd, en ook Francoisen, volgens den naem van Francion, hunnen kapiteyn. Naer de dood van alle die de voornoemde stad hadden helpen bouwen, bestemden hunne naerkomelingen dat hunnen hertog of hoofdman, den naem van Priamus zoude voeren, ter eer van den grooten Priamus, koning van Troyen.

In het jaer Ons Heeren 382, onder de roomsche keyzers Valencianus en Gratianus, stonden die van Alaenien tegen de Romeynen op, en wilden hun geenen tribuyt meer betaelen. Hier op liet Valencianus de Sicambriaenen weten, by-aldien zy de Alaenen met het zweêrd weder tot gehoorzaemheyd wilden dwingen, dat zy voor 10 jaeren vry zouden zyn van alle lasten, schattingen en tribuyten. De Sicambriaenen namen dit aen: zy bevogten de Alaenen, en bragten hun weder onder het gebied der Romeynen. Ten opzigte dezer vryheyd van schatting, heeft men deze volkeren den naem van Franken gegeven. Zy zyn naermaels komen woonen aen den Rhyn, alwaer zy de stad Frankfort gestigt hebben. By verloop van tyd veroverden zy Gallien, nu Vrankryk; benevens de steden van Cameryk, Keulen, Trier, Mentz, Orleans en Amiens, als mede de landschappen van Touraine, Gasconien, Narbonne, Provencen en Bourgondien. Hier uyt zyn vele koningen van Vrankryk gesproten.

Zommige willen, dat Athenor met eenige vlug-

[p. 157]

tige volkeren, genoemd Heneten, in den schoot van de Adriatische zee, de stad Venetien zoude gebouwd hebben, en ook Padua in Italien. Deze verstroeying der Troyaenen word op verscheyde wyzen verhaeld: eenige schryven de stigting van Venetien aen Eneas toe, andere meynen dat deze stad eerst gebouwd is ten tyde van Atilla; maer zy wierd alsdan alleenelyk vergroot en verbeterd.