Emblemata aliquot selectiora amatoria

[p. A5r]

In Cupidines Othonis VaenI.

VIderat in vulgum tot se prodire figuris

Nudus Amor, varios quot struit ipse dolos;

Plumbea sollicito quot spicula miscet amaro,

Aurea quot dulci tingit inuncta favo.

Viderat, & latè artificem vestigat, at illi

Obvia quaerenti fit Dea forte Venus.

Substitit, & curas maternam effatur ad aurem.

Risit, & an tantus te latet auctor? ait.

Tot Veneres meminisse tuas, propriamq́ue Parentem

Si potes, & VaenI tu meminisse potes.

[p. A5v]

 

Quod sibi Praxiteles de me licuisse putavit,

 

Corporis hoc nudi cum similavit ebur;

 

Hoc quoque permisit de te sibi Vaenius audax,

 

Pictori & Vati quod lubet, omne licet.

 

Adspice quicquid humus, quicquid creat unda, vel aēr,

 

Adspice quot facies discolor orbis habet;

 

Ars quoque tot species effingit & aemula formas,

 

Saepìus & matris filia vincit opus.

 

Affabra quos tauros non lusit vacca Myronis,

 

Quas non vitis aves, carbasa picta viros?

 

Quod licuit priscis, cur non praesentibus annis?

 

Non solet artifici long a nocere dies.

 

Crescit, & ingenium vires acquirit ab aevo,

[p. A6r]

 

Tu quoque te puero nequior ipse cluis.

 

Apta dies fructus maturat in arbore, messes

 

Serior Autumnus & bona musta vehit.

 

Candidus & simplex imberbi sub Iove Mundus

 

Qui fuìt, ah quantum nunc vafer ille sapit!

 

Canicie viridi succrevit & Arte magistra,

 

Creverunt arcus & tua tela puer.

 

Mille joci, & fraudum creverunt mille figurae,

 

Et mìrum, has VaenI mirè operosa manus

 

Pingere si potuit, vivóque animasse colore!

 

Quo sine, tu caecum nil nisi funus eras.

 

Nulla Deûm Deitas, si non notescat ab usu,

 

Nullum Numen adest, si modò cultus abest.

[p. A6v]

 

Hoc tibi cum nostri dederìt sollertia VenI,

 

An potes auctori non bonus esse bono!

 

Haec Venus. Erubuit picto tener ore Cupido,

 

Térque agili penna, ter pede planxit humum.

 

Maternúmque prius male quem culpabat Apellem

 

Mox amat, & gemini fratris adinstar habet.

Max. Vrientivs.