De reus van Rotterdam

Stadsgeheimen

113

Simon Vinkenoog en o.g.: Bepaalde drugs... op de duur kinderspul geworden?

van S: Nee... nooit gehad... wel dat ik een tijdje iets liet vallen. Marihuana... als ik opium had, en ik dacht: marihuana is niks

[p. 185]

meer. En wat morfine en cocaine betreft: verschil is voor mij eigenlijk niet zo gek groot. Enige wat je er mee bereikt is dat je je verschrikkelijk prettig voelt. Mooiste dat ik ooit beleefd heb, is met mescaline... zal ik ook nooit meer vergeten. Was echt een belevenis... ja god, die je bijblijft. Ben je als het ware dankbaar om. Stelt je onmiddellijk en onvoorwaardelijk in staat dingen te zien die je altijd wel vermoedde. Met mescaline wordt de wereld heel vreemd... een automatische, vreemde poppekast.

Wij: ...en als ut uitgewerkt is? Blijft ut bij?

van S: Ja... nee, toch niet... ik weet wel dat ik ut toen anders zag... en als ik me inspan, kan ik wel iets ervan terugkrijgen. Maar tenslotte is er weer de wereld, waarin je bent teruggekomen, en waar je toch niet meer hetzelfde kunt zien, als toen met mescaline. Anders zou je dood gaan, werkelijk, krankzinnig worden. Met mescaline zie je de ware realiteit. Dat is dus niet zuiver ontvluchten. Dat is gewoon iets wat onmisbaar is: verder denken. Maar tis zo verschillend. Want dien je een boerejongen mescaline toe, dan krijg je iets heel anders. Die jongen is anders geaard, die wil andere dingen zien. Omdat er wezenlijke verschillen zijn...