De reus van Rotterdam

Stadsgeheimen

42

Ik ben Arie. Ik ben bikker. Ik classificeer. 40 jaar ben ik blijven hangen in dit beroep, omdat ik geen echt beroep ken. Ik was matroos. Niet lang, want aan de wal kon ik meer verdienen. Als ik in het weekeind een paar nachies doorclassificeer... kan ik mijn kinderen van laten leren. Met 60 tot 100 man op een schip. In de tengen, of tussen de dubbele bodems. Het gemeenste werk dat bestaat. Dubbele bodems doe ik niet meer. Ik heb nog meegeholpen om iemand uit zo'n dubbele bodem te halen: gasvergiftiging. Acht maanden in het Havenziekenhuis gelegen. Mijn maat kreeg de zenuwen in zijn lijf. Trillende handen, 's avonds huilend thuiskomen.

Vlak na de oorlog hadden we een ploeg die klonk als een klok. Alle zeeschepen verwaarloosd. Het vak schoot omhoog, nou is het verwaarloosd, al jaren. Loon slecht, werk gevaarlijk. Een goeie verver, of een goeie bikker, kan in het staalbedrijf en de constructie meer verdienen. Classificeerder kan je altijd nog worden, als je helemaal nergens meer voor deugt. Ga maar kijken: 's morgens half 7 bij CS. Ze laten zich pakken voor een paar dagen door koppelbazen. Maar ze verdienen wél 30 tot

[p. 64]

35 gulden per dag.

Een echte, ouwe bikker komt er niet meer aan te pas.

Tegenwoordig werken we met de hoge-druk spuit: 50 atmosfeer, om vuil en kroet af te spuiten. De rest afschrappen. Daarna zo'n schip 1 of 2 keer in de teer zetten, ook met een spuit: zonder lucht tegen de scheepshuid of in een schroeftunnel kwakken. Gezond voor je longen is het natuurlijk niet. Maar het gaat vlugger dan met de kwast en tijd is geld.

We moeten ook machinekamers gasvrij maken. Machines laten altijd olie en vuiligheid los. Die komt in de bielts terecht, platte ruimte onder de machinekamer. Een vacuümbootje zuigt eerst het ergste er uit. Als er reparatie aan de tengen is, dan worden die uitgespoten, schoongemaakt en leeggezogen. De stuurman of kapitein komt keuren. Tussen de tengen: cofferdams, lege ruimte. Gebeurt er wat met een tussenschot, dan kan er toch niks in achterverblijf of voorpiek lopen. De lading komt dan in de cofferdam. Je kan er soms maar net in staan. Altijd vuiligheid, die wij er van tijd tot tijd uithalen.

Als zo'n teng reparatie heeft, moet eerst de gasdokter erbij komen. Die kijkt, en slaat zijn apparaatje aan, dan staat er nog gas in. Of olie. Daar gooi je dan eerst zaagsel op. Toch kan je van die gasdokter niet altijd op aan. Ik zat voor de oorlog op de Petronomicos. Daar zat een teng in: wist de fabriek niet. De kapitein had er stiekem olie uit de lading in overgeheveld, en daar op gevaren. Niemand wist van die geheime teng. De gasdokter komt, verklaart alles gasvrij. Ze gaan in de omgeving branden. Meteen knalt de hele boel uit mekaar: 19 doden.

Die man daar, met dat vet op z'n gezicht, zit te teren in een binnenschip. Een classificeerder is over het algemeen een makkelijke jongen. Dat vet vergeten ze gauw. Maar de teer trekt in je huid en bijt in je poriën. Ik ben hier wel 's weggedragen met een bijna weggebrand gezicht, en een zooi teerstof in me ogen, door zo'n teerspuit.

We werken op torn, twee uur in de teng, twee uur er buiten: slangen aanvoeren en zo. Zoals ik zei: het slechtste werk is de dubbele bodem. Daar zitten de brandstoftanks van een zeeschip. Het zaksel van de olie koekt vast op de bodem, die van tijd tot tijd schoon moet. Is de kroet erg dik, dan gaat er eerst stoom in.

[p. 65]

Dan de vacuümslang. Dan een paar man met de heetwaterslang, om het drab af te spuiten. Dievenwerk: daar pakken ze mij niet meer voor.

Verdiensten? Ik, als voorman met 40 jaar ervaring: ƒ184 vuil en ƒ152 schoon per week. Daarvoor werk ik 43¾ uur. Dus ƒ4.25 per uur plus 6 gulden extra voor vuil werk en reisgeld. Mijn mensen hebben ƒ3.80 per uur, in vaste dienst.