LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Domine exaudi orationem. Psalm.cxliij. I.U.

[p. 47r]

§ Hoe dat Dauid in synen noot God met aller vyericheyt, om hulpe, teghen zijn vyanden, aengheroepen heeft.

Op de Franchoische wijse des selfden Psalms.

O Heer wilt mijn ghebet verhooren,
Laet komen doch tot dynen ooren,
Mijn treurich bidden dat ick doe,
Na dyne trouwe (sonder stooren.)
End dyne gherechticheyt my doet.

Met dynen Dienaer wilt niet strijden
Uan dijn oordeel wilt hem beurijden,
Dat hy niet kome in grooter pijn.
Want gheen mensch geboren van wijuen,
Al voor dy kan gherechtich zijn.

Want mijn vyant heeft my bestreden, ⁺
Te neder bracht heeft hy mijn leuen,
Noch is hem al dit niet ghenoech,
In eenen duysteren put beneden,
Sluyt hy my d’welc den dooden voecht.

Waer door mijn ziel lijt groote schade ⁺
Mijn hert met weemoet is beladen,
In dien put heb ick ouerdacht,
Te mynen trooste, alle de daden,
Dyner handen konstich ghewracht.

Daerin is’t dat ick klaechlick roepe,
Tot dy mijn handen hef ick oppe,
End mijn ziel in haer roepen groot,
Na dy begheert sonder wanhopen,
Als dorre lant na d’water doet,

Haest dy wilt my behulpich wesen,
Den gheest beswijckt my nu mits desen,
Uerbercht dijn aensicht van my niet,
Anders so sal ick ghelijck wesen,
Den ghenen die men in’t graf schiet.

+ De Tyrannie der godlooser tegen de rechtueerdighe.

+ Hoe hem de geloouige in het cruyce is draghende.

[p. 47v]

 

Laet my vroech hooren dijn goethede,

 

Went op dy mijn hope ick bestede,

 

End vanden wech die ick houden moet,

 

Wil my rechte kennenschap gheuen,

 

Want ick tot dy heffe hert end moet.

 

 

 

Uerlost my Heer door dijn ghenade,

 

Uan mijn vyanden die my schaden,

 

Want ick betrouwe dy gantsch end gaer

 

Du bist mijn hope vroech end spade,

 

End troost in al mijn lijden swaer.

 

 

 

Door dijn leere wil my dringhen,

 

Om dynen wille te volbringhen,

 

Want du alleyn mijn recht God zijst,

 

Maeck doch dat dynen gheest my bringe

 

Inden rechten wech met iolijt.

 

 

 

Onslaet my dan dit wesen Heere,

 

Om dijns weerden Naems wil end eere,

 

Uerlost mijn ziel wt last end noodt,

 

Door dijn gherechticheyt alleene,

 

Op dat ick dijn lof make groot.

 

 

 

Mijn vyanden die my bespringhen,

 

Door dijn goetheyt te niet wil bringen.

 

End die stracx na mijn leuen staen,

 

Wiltse alle verdoen end verslinden,

 

Want ick ben dijn knecht onderdaen.