LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ Wy worden hier gheleert, hoe de godsalighe door de kennenschap harer sonden, daer van begheeren verlost te zijn, niet door haer verdiensten, maer alleen door de barmherticheyt Gods, door de welcke Israeli haer sonden vergheuen worden.Op de Ouerlantsche wijse des selfden Psalms.
VUt dieper noot schrey ick tot dy, Ga naar voetnoot+
Heer God aenhoort mijn roepen,
Dijn genadige ooren keert tot my,
End myner bede zy open,
Want is’t dat du wilt mercken aen,
Hoe menighe sonde ick hebbe ghedaen,
Wie kan Heer voor dy blijuen.
| |
[pagina 42v]
| |
Het staet by dyner macht allein, Ga naar voetnoot+
Die sonden te vergheuen,
Dies vreesen wy dy alle ghemeyn,
Oock in het beste leuen,
Daerom op God wil ick hopen vast,
Mijn herte op hem sal zijn ghepast,
Op zijn woort wil ick rusten.
Al waer het schoon tot inder nacht,
End weder tot den morghen,
So sal mijn hert aen s’Heeren macht,
Uertwijffelen niet noch sorghen,
So doet Israel t’alder tijt,
Die wt den gheest herboren zijt,
End op zijn woort betrouwet.
By ons seer veel misdaden zijn, Ga naar voetnoot+
Maer by God veel meer ghenaden,
Sijn helpen is sonder termijn,
Hoe swaer wy zijn beladen,
Hy is alleyn de Herder goet,
Die Israel verlossen moet,
Wt synen sonden alle.
|