LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ De heylighe Gheest leert dat allen arbeyt aller menschen te vergheefs zy sonder God. End datse geluckich zijn, die in alle dingen op de hant Gods sien: By den | |
[pagina 40v]
| |
welcken hy de menschen vermaent, datse haer betrouwen op God setten.Op de Ouerlantsche wijse des selfden Psalms.
VUaer God niet self dat huys opricht, Ga naar voetnoot+
End besorcht alle dinck daer inne.
So is met ons niet wtghericht,
Uerloren is kracht met sinne.
Alle moeyte end sorg vergeefs ooc gaet,
Als s’Heeren hulp ons niet by staet,
Alle arbeyt is verloren.
Waer God niet self bewaert de stadt,
End bouwet torren ende mueren,
Daer helpt geen gelt noch menschen raet,
Alle arbeyt is verloren,
Waer God de waeck niet self grijpt aen,
Ons waken is vergheefs ghedaen,
Alle konst end list moet falen.
Daerom merckt op, ende sietse aen,,
Die sonder ghelooue hier leuen,
Sy soecken haer broot met vroegh opstaen
Dat God so niet en wil gheuen,
Den Godsgheloouighen sulcx gheschiet,
Ia slapende al en sorghen sy niet,
Die haer op hem verlaten.
Des lijfs vruchten zijn kinderen veel, Ga naar voetnoot+
Uan God tot eender eruen,
Dien hy tot loon gheeft wien hy wil,
End laet niemant verderuen,
Met seghen hy alle dinck veruult,
Door hem alle nootdruft wort ghestilt,
Wt rechter ghenade ende ionste.
Die pijlen zijn in s’Reusen macht,
Als hy wil gaen ten strijde,
End schiet die waer hy heeft ghedacht,
| |
[pagina 41r]
| |
Recht voor hem of ter zijden,
So zijn alle menschen ionck end aldt,
In s’Heeren handen ende ghewalt,
Hy wiltse alle besorghen.
Laet ons dan betrouwen op zijn woort.
En mercken op zijn handen,
Hy sal ons helpen, nu end voort,
Dat wy niet gaen tot schanden,
Den koker hy ons vullen sal,
So hebben’t wy ghewonnen al,
Uoor onse vyanden alle.
|