LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ De Propheet verhaelt de weldaedt Gods, waer met hy de syne wonderbaerlick verlost heeft, van de onsinnicheyt des Duyuels ende syne gheleden, teghen de kracht ende listen der welcker de geloouighe niet staende konden blijuen, ten waer door de bystandicheyt des Heeren.Op de Ouerlantsche wijse des selfden Psalms. | |
[pagina 38v]
| |
VUaer God ons niet ghebleuen by, Ga naar voetnoot+
Als sy teghen ons opstonden.
End van haer handen gemaket vrij,
Mocht Israel wel vermonden:
Waer God ons schermer niet eenpaer,
Uoor al haer loose listen voorwaer,
So waer’t met ons verloren.
Sy rasen vast en komen ons aen, Ga naar voetnoot+
Al wilden sy ons op eten,
Tot dooden is al haer bestaen,
God is by haer vergheten,
Als windighe water baren slaen,
Na lijf ende leuen sy ons staen,
Dies wil ons God erbarmen.
Lof God end danck die niet toegaf,
Dat sy ons mochten vanghen,
Als een voghel den strick koemt af,
Is onse ziel ontganghen:
Strick is ontwee ende wy zijn vrij,
Des Heeren Name sta ons by,
Schepper Hemels, ende Aerden,
|