LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ Wy worden hier gheleert, dat de herboren mensche, hemseluen gantschlick voecht, om God te dancken, van alle geestelicke end lichamelicke weldaden: de snootheyt der menschelicker natueren wt der herten bekennende: ende verweckt oock alle andere creaturen, om God die so machtich ende barmhertich is, te prijsen.Op de Ouerlantsche wijse des selfden Psalms.
MIjn ziele looft den Heere dijn, Ga naar voetnoot+
En voecht dy oock te samen:
Dat inwendich des herten mijn,
En loeft synen heylighen name.
Mijn ziel vergheet de weldaet niet,
Die dy door den Heer is gheschiet,
In dijns boosheyts verheuen,
Want hy gheneest al dyne kranckheyt,
End kroont dy met barmherticheyt,
Urijdt van de doot dijn leuen.
Dijn herte veruult hy met goet,
Ende sal dy oock vernieuwen,
Dijn ieucht wie hy des Arents doet,
Als dyne sonden dy rouwen,
So doet de Heer barmherticheyt,
| |
[pagina 31v]
| |
Recht oordeel en gherechticheyt,
Allen die onrecht lijden,
Want hy zijn wegen heeft doen verstaen,
Den volcke door Mosen en kont gedaen,
Datmen t’quaet soude mijden.
Ons God ons Heer barmhertich is, Ga naar voetnoot+
Ghenadich ende lanckmoedich,
Hy straft oock niet na zijn ghericht,
Maer hy is so sachtmoedich,
Dat hy niet altijt schelden wilt,
Maer synen grooten toorn stilt,
End oock met ons niet handelt,
Na onse sonde ende boose daet,
Die hy ons niet vergolden haet,
Doen wy se hebben bewandelt.
So hooch den Hemel is gestelt, Ga naar voetnoot+
En vast blijft ouer die Aerde,
Also de goetheyt Gods haer halt,
Tot die zijn vreese aenueerden,
So verr’ de morghen van auont staet,
Worpt God van ons, ons sonden quaet,
Laet de boosheyt niet regneren,
Als een goet vader ouer zijn kint,
Ontfermt hem God end bemint,
Den ghenen die hem vreesen.
Want hy weet hoe wy zijn ghemaeckt, Ga naar voetnoot+
Wt stof, end is ghedachtich,
Dat de mensch als hoy is ghemaeckt,
Eenen kleynen tijt wat machtich,
Hy bloeyt hier in des werelts pleyn,
Ghelijck die blommen alle ghemeyn,
Op t’velt in korte stonden:
Want als de wint daer ouer gaet,
So kentmen dan niet meer haer staet
En wort niet meer gheuonden.
Maer des Heeren barmherticheyt,
| |
[pagina 32r]
| |
Sal eewelicken dueren,
Ouer kints kint zijn gherechticheyt,
Die God rechtsinnich dienen,
End houden zijn bont sonder spot,
Ghedencken oock op zijn ghebot,
Op dat zij’t wel beleuen,
Want Gods stoel in den Hemel staet,
Zijn heerschappy ouer al gaet,
Zijn rijck wilt hy ons gheuen.
Nu loeft den Heer ghy Engelen al, Ga naar voetnoot+
Die krachtich zijt van sterckten,
Die daer wel wtricht ouer al,
Zijn ghebot in dyne wercken,
Loeft God alle zijn heyrschaer goet,
Die al zijn welbehaghen doet,
En prijset synen Name,
In alle hoecken des heerschaps zijn,
Louen den Heer zijn Dienaers fijn,
Doet oock so mijn ziel Amen.
|
|