LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ Die heylighe Dauid straft in desen | |
[pagina 29r]
| |
Psalm, de Epicureen, Atheisten, ende de godloose Tyrannen, die de godsalige veruolgen ende benauwen, euen als of daer gheen God en ware, die het merckt, ende straffen sal, ende hy troost alle vrome die van sulcke, veruolginge lijden, seggende: datse de Heere verlossen sal, ende dat hy de godloose straffen ende verderuen sal. Op de Franchoische wijse des lj. Psalms, Misericorde au poure &cet.
O Heer end God der sonden wreker recht, God wreker recht wil dijn kracht laten blijken, Heft dy nu op O Richter des aertrijcken, Om die grootsche te gheuen loon end recht, Hoe lang sullen de boose Heer hebben recht, Hoe lang sullen sy sick moetwillich draghen, Hoe lang sullen sy spreken met hoochmoet, End in boosheydt sick roemen end behaghen.
Dijn ghelieft volck wrijuen sy vast ontween, End dijn erfdeel seer schandelick sy plaghen, Weduwen en vreemdelingen sy dootslagen, Weesken bedruct verworgen sy met een, Daerentusschen dencken sy op dy niet, Maer seggen stout, de Heer siet niet de saken, Ga naar voetnoot+ Den God Iacobs weet niet watter geschiet, End verstaet niet van t’ghene dat wy maken.
Werdet doch wijs onuerstandige lien, O ghy dwasen, wanneer sulstu vroet wesen: Die d’oor ghemaeckt heett, hoe sal hy doof zijn? Die d’ooghe ghewracht heeft, hoe sal hy niet sien? Die de volcken
| |
[pagina 29v]
| |
straft, ende wetenschap gheeft, Den menschen al, soud hy, wilt dit betrachten, U straffen niet, want de Heer is’t die heeft, Ende bekent aller menschen ghedachten.
Wel salich is den man Heer die du straft, Ga naar voetnoot+ Ende dien du hebst in dijn Wet onderwesen, Op dat du dien rust gheefst in tegenheden, Dewijl men den boosen eenen kuyl graeft, Want die sal zijn volck verworpen niet, Sijn erfdeel oock sal hy gheensins verlaten, Tot dat t’ghericht met gherechticheyt gheschiet, Die de vrome gheensins sullen nalaten.
Wie sal voor my teghen de boose opstaen, Wie sal voor my staen teghen de boosdaders, Ten waer dat my de Heer geholpen hadde, Mijn ziel die waer nu schoon ter Helle ghegaen, Als ick oock dacht mijn voet is op den vall, Dijn goedicheyt heeft my seer vast ghemaket, Na d’hitte groot mijnder gedachten al, So hebben my dijn troostinghen vermaket.
Hebstu yet ghemeyn metter Tyrannen stoel, Die daer verdruckt onder den schijn van rechte, T’samen loopen sy onder schijn van rechten, T’onnoosel bloet dommen sy en maken koel, Maer den Heer is my als een vaste borcht, Mijn God is my de steenrots mijns betrouwen, Uerghelden sal hy hen t’boos onbesorcht, En in haer quaet verdoemense en benouwen.
|