LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove– Auteursrechtvrij§ Hier beschrijft Dauid de groote zekerheyt end voorspoedigheyt der geloouigen. | |
[pagina 28r]
| |
Op de Franchoische wijse des selfden Psalms.
VUie zijn vetreck neemt tot den schut
Des die dat hooghst’ in woonet,
Die sal als in een seker hut,
Onder Gods schadu woonen,
So segt hy ernstlick tot den Heer,
God is mijn toeulucht reyne,
Mijn burg, mijn hoep, der haluen seer,
Stuen ick op hem alleyne.
Want van des iaghers strick sal hy Ga naar voetnoot+
Dy vrijen end wttrecken.
Oock vander pest hoe zwaer sy zy,
Hy sal dy schoon bedecken
Mit zijn vlercken: du salt vrij zijn
Onder zijn vederen teere,
Mit zijn trauw werdstu bedeckt fijn
Als met een schild end speere.
So dat du niet te vreezen heefst
Wat gruzaem is by nachte,
Noch voor den pijl (so lang du leefst)
Die s’daechs vlieght dy te wachten,
Noch voor eenighe pest die daer
In’t duyster heeft haer wesen,
Noch voor t’booß op den middagh klaer
Uerderflick opgheresen
Laet vallen dy ter lincker hand
Duyst, end thien duyst ter rechter,
So sal sulck iammer schaed end schand
Dy gantslick niet aenuechten.
Mer du salt haer verderf sien zaen
Mir dynen eyghenen ooghen,
End de godloosen stracx ontfaen
Haren loon onbedroghen.
Want om dat du tot den Heer reedst
| |
[pagina 28v]
| |
Du bist mijn toeulucht reyne.
End om dat du in’t hoogh besteetst
Dijn hoep op God alleyne:
Gheen ongheluck kan dy voortaen,
Eenigher wijze aennijpen,
Gheen plaghe zalder oock aenstaen,
Die dijn hut kan aengrijpen.
Want hy zal synen Englen snel
Beuel gheuen te deghen:
Dy te bewaren rechtßins wel,
In allen dynen weghen.
Op heur handen zullen zy dy
Draghen, dat dijn voet bloote
Niet struyckele, noch zick onvry
Teghen eenen steen stoote.
Op Luparden end Slanghen fel
Du zalt onbezorght treden.
Leeuwen end Draken euen wel
Zalt du schaedloos betreden.
Om dat hy my lieft (spreeckt de Heer)Ga naar voetnoot+
Zo wil ick hem beweeren
Ick wil zijn huld zijn langks zo meer
Want hy mijn naem vereeret.
Hy zal my aenroepen mit vliet,
End ick sal hem verhooren.
Ick sal hem by zijn in’t verdriet,
Hem redden end vereeren.
Uollen zal ick met daghen veel,
Zulckerley eenen mensche.
Ick zal hem oock rijcklick mijn heyl
Uertoonen t’zynen wensche.
|