LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Miserere mei Deus. Psalm.lj.

§ Het officie van eenen warachtighen penitent, ⁺ is God om zijn ghenade bidden, hemseluen verdoemen, om een nieu herte ende den heylighen Gheest bidden, de Sondaers leeren, de weldaden Gods ouer al prijsen, hem een ootmoedich hert offeren. Ende voor de Ghemeynte Christi bidden.

Op de Ouerlantsche wijse des selfden Psalms.

O God mijnder ghenadich zijt, ⁺
Na dyne goetheyt groot end wijt,
Doet wt mijn ouertreding,
Na dyne groote ontferming.
End wast my God mijn toeuerlaet,
Uan alle myne boose daet,
End maeckt my reyn van sonden,
Gheneesr my myne wonden.
Mijn sonde staet altijt voor my,
Ick heb ghesondicht teghen dy,
Alleyn voor dy boosheyt ghedaen,
In dijn woort saltu blijuen staen,
Warachtich als men dy richtet.

Siet in ghebreck ben ick ghewracht,
Als my mijn moeder heeft voortgebracht,
End in sonden ontfanghen,
Ueel quaets heb ick beganghen,
Maer totter waerheyt hebdy lust, ⁺
End du gaefst my oock dat ick wust,

+ Hy leydt hem de barmherticheyt Gods alleene te voren daer door hy bidt.

+ Hy neemt oorsake om bidden, niet wt zijn verdiensten, maer meer van zijn onweerdicheit om dat hy gesondicht heeft. Dijn woordt, (seydt hy) beloeft barmherticheyt, so ontferme dy mijnder

+ De waerheyt ende wijsheyt Gods is de kennendtschap end t’betrouwen zijnder barmherticheyt door Christum.

[p. 15v]

 

Dyne wijsheyt sonder sorghen,

 

Die heymelick was verborghen,

 

Ontsondicht my met ysop schoon, ⁺

 

Dat ick reyn worde, end wast my saen,

 

Snee wit: en vreucht laet hooren my,

 

Dat mijn ghebeynten worden blij,

 

Die du so hebst verslaghen.

 

 

 

Merckt niet op mijn ellendigen staet,

 

Doet wt alle myne boosheyt quaet,

 

Heer wilt doch in my scheppen,

 

Een reyn hert sonder vlecken:

 

Eenen rechten gheest in my vernieuwt, ⁺

 

Stoot my niet van dy, oock wilt niet,

 

Dynen heylighen Gheest my weeren,

 

Dien ick niet kan ontbeeren,

 

En laet my weder komen meer,

 

Den troost dijns salicheyts O Heer,

 

Den vrijen gheest weerhoudt my, ⁺

 

Die godloosen wil ick leeren vrij,

 

Op datse haer tot dy keeren.

 

 

 

Uan die bloedtschuldige my beurijdt,

 

God mynder salicheyt ghebenedijt:

 

Dat mijn tong mach vertellen,

 

Dyne gherechticheyt tot allen,

 

Mijn lippen open doet O Heer, ⁺

 

Dat mynen mont verkondighe seer,

 

Dijn lof tot allen stonden,

 

Daer ick toe ben verbonden:

 

Want tot den offer hebdy gheyn,

 

Behaghen Heer, dat is certeyn.

 

Daerom en heb ick gheen ghedaen:

 

Den rechten offer van God ontfaen,,

 

Is eenen gheest ghebroken.

 

 

 

Een ghebroken en verslaghen hert,

 

Saltu niet werpen achterwert,

 

Noch salst van dy niet iaghen,

+ De sonde is ons aen geboren.

+ Eenen rechten gheest noemt hy die alleen op de barmherticheydt Gods staet.

+ Hy wilt prediken de barmherticheyt Gods, die anders van ons niet begeert.

+ Hy bidt voor de gantsche gemeynte, dat sy mach blijuen in de kennisse harer sonden, end betrouwen in de barmherticheyt Gods.

[p. 16r]

 

Maer het sal dy wel behaghen,

 

Na dijn goetheyt doet Syon wel,

 

Op dat worden erbouwen snel,

 

En stadich moghen dueren,

 

Die Ierusalemsche mueren,

 

Dan saltu hebben vrede ende lust,

 

Tot den offer der gherechticheyt,

 

Tot den brantoffer wel ghemoet:

 

So salmen dan die kalueren goet,

 

Op dynen Altaer legghen.