LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Deus Deorum Dominus. Psalm L. I.U.

§ Hier wort het volck van haren valschen Godsdienst ghestraft, end bewesen, waer in den rechten Godsdienst gelegen is: End dat alle Godloose van God verworpen sullen wesen, hoe schoonen schijn sy hebben, ten zy dat sy haer beteren.

[p. 14r]

Op de Ouerlantsche wijse des .Cxix. Psalms: Het zijn doch salich alle die, &c.

GOd der Goden Heer spreken sal, ⁺
End t’samen roepen d’aertsche dal,
Uan Oosten tot den Westen.
Wt Sion God verschijnen wilt,
Uerciert met schoonheyt onghestilt,
Koemt hy zijn bont beuesten
Uoor hem verdoende vyer sal gaen,
Omringt met een tempeest voortaen,
Ouer al sal hy lichten,
Uan bouen hy dan roepen sal,
Hemel end Aerde met gheschal,
Om zijn volck so te richten.

Segghende wilt versamelen my,
Mijn Heylighen die door offer vrij,
Mijn bont willen wtrechten,
De Hemelen sullen ouer breyt,
Uerklaren zijn gherechticheyt,
Want God sal selue richten,
Hoort mijn volck de reden mijns monts,
O Israel, dit is mijn verbont
Dat ick dijn God wil wesen
Ick sal dy straffen, spreeckt de Heer,
Uoor dijn offerhanden nemmermeer,
Die altijt voor my wesen.

Ossen wt dijn huys neem ick niet, ⁺
Noch bocken van dy, want verdriet
End walghing sy my gheuen,
Want alle boschdieren zijn mijn,
End alle beesten die daer sijn,
Duysent berghen aenkleuen,
Mijn zijn der berghen voghelen al, ⁺
Der wilder dieren t’gantsch ghetal,
Is in mijn macht alleyne.

+ God roept alle menschen tot het gehoor syner gheboden.

+ God heeft geen acht op den wtwendigen vleeschelicken dienst.

+ Alle dingen behooren God toe.

[p. 14v]

 

Waert dat my hongerde ick soud certeyn,

 

Dy niet segghen want, s’werelts pleyn,

 

Is mijn, end watter is inne.

 

 

 

Meynstu doch dat ick stieren vleysch,

 

Of dat ick bocken bloet vereysch,

 

Om eten oft om drincken?

 

Offert den Heere lof, end danckt ⁺

 

Den allerhoochsten suldy dan,

 

Dyne beloften schencken,

 

Aenroept my oock in dynen noot,

 

Ick sal dy helpen kleyn end groot,

 

Waer met du my salt eeren,

 

Maer totten boosen spreeckt de Heer, ⁺

 

Wat verkondichstu euen seer,

 

Mijn Wet ende mijns woorts leere?

 

 

 

Ghemerckt dat du de straffe haet,

 

End verwerpt mijn woort ende raet,

 

Alwech end t’allen tijden,

 

Is’t dat du eenen dief aensiest

 

Du loopst met hem end wilt dy niet,

 

Uan eebrekers vermijden,

 

Tot quaet is dynen mont ghestelt,

 

Dijn tong tot valscheyt is ghequelt,

 

De welcke du cierst schoone,

 

Sittende spreeckstu met der daet,

 

Teghen dijn broeder alwech quaet,

 

End dynes moeders sone.

 

 

 

Dese stucken ghedaen hebstu,

 

End om dat ick swijghe dinckstu,

 

Dat ick dy oock ghelijcke,

 

Maer hoewel ick wat lijden mach,

 

Ick sal’t noch brenghen aen den dach,

 

Ende dy straffen desghelijcken,

 

Nu hoort (bid ick) te deser tijt,

 

Ghy die God gaer verghetende zijt, ⁺

 

Op dat ghy niet verderuet,

+ Waer in den warachtighen Godsdienst geleghen zy.

+ God verwerpt de godloose, om datse de straffe verachten, ende het woort, gemeinschap hebbende met dieuen, &cet.

+ Uermaninghe tot beternisse.

[p. 15r]

 

Die lof en danck offert, eert my,

 

Dit is den rechten wech waer by,

 

Datmen salich mach werden.