LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ Hier wort grondelick geleert, by dese exempel Dauids, hoe de mensche met den last zijnder zonden beswaert zijnde, tot salicheyt ende warachtighen troost des consciencien gheraken mach.Op de Franchoische wijse, des Cxx. Psalms, alsomen te Strasburg plach te singen.
O Wel salich, wiens boosheyt is vergheuen,
End wiens sonden bedeckt zijn in dit leuen,
Salich is hy, wien de Heer niet toeschrijft,
Sijn sonde end in wiens gheest gheen bedroch blijft.
Om dat ick dy mijn misdaet heb versweghen,
Mits mijn roepen, mijn beynen zijn verdwenen,
want my dijn hant beswaert heeft dach end nacht,
Mijn sap is gaer tot somer droochten bracht.
Maer als ick dy gheopent heb mijn sonde
End niet bedeckt, ia selfs als ick vermonde,
Ick wil den Heere, belijden mijn misdaet,
Al tegen my, so vergaefstu mijn quaet.
Hierom sullen, alle Heyligen aen alle zijden, Ga naar voetnoot+
Bidden tot dy, Heere in bequame tijden:
So sullen sy, beurijt zijn ouer al,
voor wateruloet, end allerley misual.
Du bist mijn burch, van verdriet salstu my vrijden,
So sal ick my met lofsangk gaer verblijden,
Uerstant end leer,
| |
[pagina 9r]
| |
dijns weechs ick dy gheuen wil,
End met mijn ooghe dy gheleyt gheuen stil.
Wilt doch den peerde end muyle niet gelijcken, Ga naar voetnoot+
Die gheen verstant, hebben alsoot mach blijcken:
Met een ghebit maer getemt moeten zijn,
Op dat sy haer schicken na dynen sin.
Ueel onghelucks sal den godloosen naken, Ga naar voetnoot+
Maer die den Heer, vertrouwt sal troosting smaken,
Ghy oprechte in den Heer v verblijt,
Ende verheucht v, al die rechthertich zijt.
|