LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Quemadmodum, Psalm.xlij. I.U.

§ Dauid beklaecht zick zeer dat hy verhindert wert vander Gemeynte Gods, waer na hy groot verlanghen heeft: te kennen geuende zijn ellendigheyden, end zick verstroostende ouer de goetheyt Gods, dat hy noch tot der Ghemeynten Gods ghebracht sal werden, om hem aldaer te dancken.

Desen Psalm singtmen op een Poolsche wijse.

ALs een hert haeckt na water beken, ⁺
Na dat hy lang is beiaeght,
So haect mijn ziele van gebreken,
Tot dy mijn God onuersaeght,
Mijn ziel durst vast tot dy mijn God,
Mijn leuendich lot, wanneer zal ick doch toe treden,
End aenschouwen dat aenschijn Gods.

+ Dauid van Saul verdreuen beklaeght zick vander gemeynten wtgesloten te zijn, begheerende daer weder

[p. 9v]

 

Mijn tranen by dach end by nachte

 

Hebben my tot spijß ghedient.

 

Doe daghelicks dat boos gheslachte

 

Tot my sey doch onuerdient:

 

Waer is dijn God den du vertroust

 

Daer du vast op boust.

 

Waer is hy ter deser vren

 

Dewijl hy dy laet so benoutt?

 

 

 

Wanneer ick de voorleden vreuchden

 

Bedenck des huyses Gods groot,

 

Daermit wy ons hoochlick verheugden

 

End troosten in aller nood:

 

So stort ick wt mijn ziele gaer

 

Door droufnissen swaer.

 

Wanneer zal my doch ghebeuren,

 

Schaerwijse te kommen aldaer.

 

 

 

Mijn ziel waerom bistu verslaghen, ⁺

 

Wat beroerstu dy in my?

 

Uerhoop op God mit een behaghen,

 

Want ick zal hem dancken vrij

 

Midden in der Ghemeynten reyn,

 

Uoor groot end voor kleyn,

 

Ick sal hem lofdanck toedraghen

 

Uoor de groote weldaden zijn.

 

 

 

Mijn Heer ende mijn God almachtich

 

Mijn ziel wilt zick gantsch verslaen

 

In my, wanneer ick bin ghedachtich

 

Des lands ouer den Iordaen,

 

End des berchs Miser die daer is

 

Zeer verre ghewiß,

 

End wijden wech ghelegen

 

Uan dyner Ghemeynte frisch.

 

 

 

D’een drucks diepte treckt d’ander vast naer ⁺

 

Mits gheruys dyner sluyzen breyd,

 

Die my swaerlick oueruallen daer

 

Mit goluen der teghenheyt.

+ Hy troost sick wt dien dat hy noch verhoept in de Gemeynte te komen.

+ Hy beklaeght sick ouer de oueruloedicheden syner bedruckinghen.

[p. 10r]

 

De Heer zal noch, na mijn vermoen,

 

Ghenade my doen,

 

Dewijl wil ick alle nachte

 

Onsen Heeren God prijsen koen.

 

 

 

Ick sal tot God vrijmoedich spreken

 

Want hy is mijn steenrotß vrij,

 

Hoe kanstu my also vergheten

 

Daer de vyand verdruckt my.

 

Een sweerd in mijn lijf sou my zijn

 

Ueel weynigher pijn,

 

Dan dat sy my daglicks segghen:

 

Waer mach doch dijn God nu zijn?

 

 

 

Wat verstaestu dy O ziele mijn

 

Wat beroerstu dy in my.

 

Betrau op God den Heere dijn

 

End op hem gaer verlaet dy.

 

Want ick sal hem noch prijsen fijn

 

Uoor synen aenschijn,

 

Uoor de salicheyt ontfanghen.

 

Want hy altijdt mijn God werdt zijn.