LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ Hier wort beschreuen, hoe ghelucksamich ende gerust zy een gheloouich mensche in alle dinghen, die op de goetheydt des Heeren is rustende. Want hy de zyne voedt, troost, regeert ende beschermt, als een Herder zijn schapen. | |
[pagina 7v]
| |
Op de Ouerlantsche wijse, Des Lofghesang Marie. Mijn ziel &c.
MIjn God voedt my in oueruloedt, Ga naar voetnoot+
My kan gaer niet ghebreken.
Int groen gras hy mij weyden doet,
Leydt my aen de water beken.
Mijn ziel haer kracht door syne macht, Ga naar voetnoot+
Heeft hy weder ghegheuen,
En leydt my stil Ga naar voetnoot+
Om zijns naems wil.
Ouer d’oprechte weghen.
Al waert schoon dat ick moeste gaen, Ga naar voetnoot+
In’t dal des dootschen schadu,
So kand’ick niet vreesen daeraen,
Want du my bystaet stadich,
Dijn roede end staf,
Daer du met straft,
Hebben my troost gheboden.
End mynen disch,
Uercierstu frisch,
In myner vyanden ooghen.
Du salft mijn hooft met olye schoon, Ga naar voetnoot+
D’welck du seer klaer doet blincken,
End mynen beker totten soom,
Wiltu daertoe vol schincken,
Dese goetheyt,
In eewicheyt
Sal my haer gheselschap ionnen,
So dat ick sal, Ga naar voetnoot+
Sonder afual,
In’t huys des Heeren woonen.
|