LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Saluum me fac Domine. Psalm.xij. I.U.

§ De Propheet beklaegt zick dat inder plaetse der waerheydt, ende gherechticheyt, daer niets zy allenthaluen dan lueghen ende bedriegherye. Ende bidt den Heere, om der toezegginghe syner waerheyt willen, dat hy daer in voorzie.

Op de Franchoische wijse des selfden Psalms, Alsomen te Strasburg plach te singhen.

DOe bystand Heer, Tis groot tijd nu terstonden, ⁺ Want der heyligen hebben wy ghebreck, Onder den menschen werden gheen beuonden, Die daer traw zy van herten end oprecht.

Een yeder spreect niets dan bedriegerien, End leugnen met zijn naesten alleszins, Zijn lippen doen doch anders niet dan vleyen, De mond spreeckt eens, Het hert denckt anderszins.

De Heere snijde af alle lippen die vleyen. End de tong hooghroemich, zy zegghen vrij, Door onz’ tonghen zullen wy ons verbreyen, Onz’ lippe is vrij wie zal onz’ meester zijn?

Om den mistroost der bedruckten end t’zuchten, Der armen, spreeckt de Heer, ick sal opstaen. End vanden tongen dieze doen verzuchten, Ze verlossen end daer van gants ontslaen.

S’heeren woorden zijn na der rechter weerden, Reyne woorden ghelijck siluer

+ Dauid beklaegt dat gerechticheyt end trauwe gants veruallen zijn, end dat der loosen end bedriegelicken alles vol is. Biddende den Heere dat hy eenmael erbarmende den bedructen teghen de seluen te hulpe komme.

[p. 5r]

 

te mael, Dat daer ghezuuert is fijn vander eerden, Ia dat reyn is gezuuert zeuen mael.

 

 

 

Dijn traw houd Heer, end van dezen gheslachte, Ghenadelick vrij ons in eewigheyt, De boozen gaen omher, na dat in machte, Ghestelt werden de boosten ouerbreyd.