LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Domine ne in furore. Psalm vj. I.U.

§ Wy worden door d’exempel Dauids in desen Psalm gheleert, hoe wy ons in onse sieckten oft ander verdrieten des lichaems, ende der zielen draghen sullen.

[p. 4r]

Op de Franchoische wijse des achtsten Psalms, O nostre Dieu &ce.

IN dynen tooren, wilt my niet straffen Heere, Castijdt my niet in dyne gramschap seere, Maer wil dy Heer erbarmen ouer my, Want ick kranck ben, maect my van sonden vrij.

Maeckt my gesont, want mijn beenen end leden,⁺ Zijn gaer ontwee, mijn ziel is daerbeneuen, In groot verdriet, beswaert ende gantsch onvro, Hoe lang saltu my laten Heer also?

Keert dy tot my, wilt my aensien O Heere, Uerlost mijn ziel, ende wilt oock van my weeren, Mijn lijden swaer, om dijns naems wille groot, Want wie sal dijns ghedencken in den doot.

Wie salder oock, dy dancken in der helle, In mynen sucht, gheheel vermoeyt ick quelle, Mijn bedde doe, ick vloeyen alle nacht, End mijn bedtste met tranen mijns gheklachs.

Mijn aenghesichte van suchten end weenen, Is gaer verdroocht, en verouwert met eenen, Om der wille, aller vyanden mijn, Die my alwech, swaerlick quellende zijn.

Gaet wech van my, alle die daer boosheyt wercket, ⁺ Want op de stem mijns weenens heeft ghemercket, De Heer en heeft verhooret mijn ghebet, Ende my geiont alle mijn begeerte ende bet.

Dat dan beschaemt alle mijn vyanden werden, Ende achterwaert verwonnen van my terden, Met schanden groot,

+ Dauid in zijn groote kranckheyt, begheert van God lieflicke straffe end hulpe

+ Dauid gesont gemaect zijnde, danct God, end verwerpt van hem die quaet doenders.

[p. 4v]

 

na dat de Heere so goet, Te my waert is, ende my so vele doet.