LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

[p. 3v]

Domine quid multiplicati. Psalm iij.

§ De Propheet leert met zijn exempel, dat de vyanden der Godsalighen in groot getal zijn, end datmense niet vreesen sal, om der tegenwoordiger hulpe Gods wille.

Op de Ouerlantsche wijse des selfden Psalms.

ACh Heere hoe zijn der menschen veel ⁺
Die haer teghen my setten.
Sy spreken hem God niet helpen wil:
Maer ick ben vro van herten.
Want du O Heere bist mynen schilt,
Die my tot eeren setten wilt,
End mijn hooft oock oprechten.

Mijn stem tot den Heer roepen sal, ⁺
Uanden berch sal hy my verhooren.
Ick sliep end ontwaeckte sonder misual.
Sy moghen my al niet stooren,
Ia hondert duysent mannen stout,
Ghemerckt dat my God selue erhoudt.
Moghen my gheensins schaden

Staet op O Heer en helpet my, ⁺
Want du hebst myne vyanden,
Op’t kinnebacken gheslaghen vrij,
De Godloose bracht tot schanden,
Haer tanden brekende met ghewalt.
De salicheyt Heer haer by dy halt,
Dynen seghen is ouer de dyne.

+ Het perijckel der geloouigen wordt hier vertoocht.

+ Troost tegen t’perijckel met de mogentheyt ende bermherticheyt Gods. Aenroepinghe in’t perijckel, is nootsakelic.

+ De Godsalige zijn altijt gherust door de bystandicheyt Gods. De salicheyt van God alleen.