De Prophete verhaelt de weldaedt Godes, daer hy de synen wonderbaerlicken mede verlost heeft, vander woedheyt des duyuels ende syner lidtmaten, teghen welcker kracht ende listen de gheloouighen niet staende konden blyuen sonder den bystandt des Heeren.
WAre God ons niet voorghestaen,
Laet Israel nu vermonden,
Hadde Godt niet hulp’ ons ghedaen,
Als teghen ons opstonden,
De menschen, die daer gants end gaer
[Folio 210r]
[fol. 210r]
Godloos syn, sy hadden voorwaer
Ons leuendigh verslonden.
Want sy woedden teghen ons fel,
Wy waren schier versoncken:
Als door een waterbeke snel
War’ onse siel verdroncken.
Als stranghe waterbaren slaen,
Syn sy na onser siel ghestaen.
Des moest God onss erbarmen.
Lof God, die ons niet ouergaf
Tot roofdeel huerer tanden:
Als een voghel den strick komt af,
Is onse siel wt banden.
T’strick is ontwéen, end wy syn vry,
Des Heeren name staet ons by
Scheppers hemels end erden.
Ghebedt.
§O Heere, wy dancken dy, dat du onse sake in handen ghenomen hebst, ende ons verlost vanden kinnebacken ende stricken onser vyanden. Ende bidden dy, du willest meer ende meer dyne gunste to onswerdt toonen, wan de
[Folio 210v]
[fol. 210v]
menschen sullen opstaen, ende sich tegen ons setten willen, dat wy dy in eewigheyt kennen onsen Godt ende salighmaker in Iesu Christo dynen Sone. Amen.
Auteursrechtvrij
