Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

In exitu Israel, Psal.cxiiii.

Een verhueghinghe des Iodischen volckes ouer der weldaedt der verlossinghe wt Egypten landt, met eenen verhale der voorneemster wonderdaden, die Godt ontrent deselue verlossinghe ghedaen heeft.

DOe Israel toogh wt Egypten landt,
End t’huys Iacobs ghing vanden volcke vremdt
Met vroeylicken ghemoede.
So wardt Iuda

[fol. 189r]

des Heeren heylighdom,
End Israel syn eygen vorstendom,
Daer in hy heerschen soude.

Doe d’Meer dat sagh, het vlood van stonden aen,
Desghelycken so liep oock de Iordaen
Achterwaerts, den stroom teghen,
Ghelyck weders spronghen de berghen op,
Ende d’hueuels die spronghen op te hoop,
Als lammers by de weghen.

Wat was dy Meer, dat du gheuloden waert,
End dy Iordaen, dat du te rugghewaert
Bedwongen waerst te wycken?
Wat was v, o berghen, dat ghy daer spronght
Als weders op, end ghy weders ter stondt,
Als lammers te ghelycke?

Dat dat erdryck daer beu’ oock ouer breydt,
Om des Heeren Gods teghenwoordigheyt,
End Godes Iacob wille:
Die wt een rotss wateruloeden in noodt,
End wt eenen keye sprinckbornen groot
Heeft ghedaen vloeyen stille.

[fol. 189v]

Ghebedt.

§ O Heere, van wiens teghenwordigheyt dat erdryke beeft, ende die du onse vaders door een stercke handt verlost hebst wt der Egyptischer slauernie. Wil ons oock in der daedt gheuoelen maken de verlosinghe die door dynen Sone Iesum Christum (die ons vanden banden Satane verlost heeft) geschiedt is: dat wy in dynen rycke, dat een rycke der gerechtigheyt is, leuen mogen. Amen.