Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Deus vltionum. psal.xciiii.

De prophete straft in desen psalm de Epicuriers, Atheisten ende godloose tyrannen die de godsalighen veruolghen ende verdrucken, euen als of daer gheen godt ware, die het

[fol. 154v]

merckte of strafte. Troost alle veruolghden ende secht hen toe, dat se de Heer verlossen sal, ende de veruolghers verderuen.

O Heer, end God der sonden wreker recht,
God wreker recht, wil dyn kracht laten blycken,
Hef dy nu op, o richter des erdrycken,
Om den grootschen te gheuen loon end recht.
Hoe langh’ sullen de boos’, Heer hebben spoed?
Hoe langh sullen sy

[fol. 155r]

hen moedwilligh draghen?
Hoe langh sullen sy spreken met hooghmoed,
End in huer booss ben romen end behaghen?

Dyn ghelieft volck wryuen sy gaer entween,
End dyn erfdeel seer schandelick sy plaghen:
Wedewen end vremd van hen verslaghen,
Ende weeskens verworght werden met een:
Daerentusschen dencken sy op dy niet:
Mer segghen stout, Die Heer siet niet de saken.
De God Iacobs weet niet wat daer gheschiet,
End verslaet niet van t’ ghene dat wy maken.

Werdet doch wys onuerstandighe lien,
End ghy dwasen wanneer sult ghy vroed werden.
Die d’ oor ghmaeckt heeft hoe soud’ hy doof ghewerden?
Die d’ oogh gewracht heeft hoe soud’ hy niet sien.

[fol. 155v]

 

Die de volken straft, end wetenschap gheeft

 

Den menschen al, soud’ hy (wilt dit betrachten)

 

U straffen niet? Want de Heer die daer leeft,

 

Ydel bekent aller menschen ghedachten.

 

 

 

§1 wel saligh is de man, Heer, dien du straefst,

 

End dien du heefst in dyn wet onderwesen:

 

Op dat du hem rust gheefst in druckigh wesen,

 

De wyl men den boosen eenen kuyl graeft.

 

Want die Heer sal syn volck verwerpen niet.

 

Syn erfdel oock sal hy gheensins verlaten,

 

Tot dat t’ ghericht’ met gherechteyt gheschiet,

 

Die de vrome gheensins sullen verlaten.

 

 

 

Wie sal voor my teghen de boos’ obstaen?

 

End met my teghen die boos’ syn van dade?

 

Ten waer dat my die Heer gheholpen hadde,

 

Myn siel ware nu schoon ter hel ghegaen.

 

Als ick oock dacht, myn voet is op den val,

 

Dyn goedicheyt heeft my seer vast ghemaket,

 

Na d’hitte groot myner ghedachten al,

 

So hebben my dyn troostinghen vermaket,

 

 

 

Heefst yet’ ghemeyn met der tyrannen stoel,

 

Die daer verdruckt onder den schyn van rechte

 

T’ samen loopen sy teghen de gherechte:

 

D’onnosel bloedt dommens’ end maken koel:

 

Mer die Heer is my als een vaste borgh,

 

Myn Godt is my de steenrotss myn vertrauwen:

 

Hy sal hen d’ boos verghelden, sonder sorgh,

 

End in huer quaed verstroeyns’ end benauwen.

[fol. 156r]

Ghebedt.

O Heere Godt, gherechtighe richter der gantser wereldt, die du bekenst hoe wreedt ende woedich de ghene syn, de sich teghen ons opheffen: werhoud door dyne onuerwinnelike, kracht huere kracht ende verwaentheyt, ende maeck dat wy altydt dat beste mit den verdruckinghen, die ons ouerkomen doen. End stel de saken deser werldt in so goeder orden, dat een iegelick mit versaken aller ongherechtigheyt dy nauolghe door Iesum Christum, Amen.