Psalmen Davidis
(1566)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijin Nederlandischer sangs-ryme
[Folio 94r]
| |
VErloss my, God van myn vyanden,
Neem myn saeck deghelick in handen,
Uoor den die teghen my opstaen,
wil my beschermen end ontslaen,
Ury my voor den die hen verstercken,
End all’ ongherechtigheyt wercken,
End van den die bloeddurstigh syn,
Red my, o God
| |
[Folio 94v]
| |
 end Heere myn.
Want sie op myn leuen sy loeren,
De sterck’ hen teghen my oproeren,
Daer ick hen niets hebbe misdaen,
Noch eenighe schuld heb begaen,
Buyten myn schuldt t’samen sy loopen
Toerustend’ hen met grooten hoopen,
Ryss dan op om voor my te gaen
Hen te ghemoet, end vry sie s’ aen.
O Heer’ ende Godt der heyrkrachten,
Du Godt Israels groot van machten,
Besoeck deghelick ouer al
De volcken beyde groot end smal.
End den ghenen wil niet vergheuen,
Die hen tot godloosheyt begheuen,
Sy gaen de stadt om als een hondt
End huylen inden auondstondt.
Sy spreken met grooter onwerden,
In huer lippen syn enckel swerden,
Want wie kan (segghen sy seer koen)
Hooren of mercken wat wy doen?
Mer du salt eenmael die onuromen,
Belachen, Heer, met all’ huer romen,
Du salt bespotten het voorstel
Aller volcken quaedt end rebel.
| |
[Folio 95r]
| |
Myns vyands kracht werdt groot beuonden,
Dies houd’ ick aen dy t’allen stonden,
Want du, myn Godt, end Heere reyn,
Bist doch myn beschermer alleyn,
Godt sal my met syner ghenade
Uoorkomen beyde vroegh end spade,
Makende dat ick vro syn sal
Ouer myne vyanden al.
§1 Mer kurt hen niet huers leuens schreue
Dat’t myn volck niet verghet’ end sneue,
Uerdryfse met dyn stercker hand,
Ende verstroys’ aen allen kant.
O ons’ God end beschermer krachtigh,
Brenghse t’onder end maecks’ onmachtigh,
End dit om hueres monds moedwil,
End om huerer wyuenklaps will
Maeck dat sy mits huerer hoouerden,
Recht deghelich gheuanghen werden:
Om der wil der meyneeedigheyt,
End loghen die sy doen aen breyd,
Laet dan dyn toornicheyt aensteken,
Diese schind’ om huer boose treken:
Schendse so door de wraecke dyn,
Dat sy niet meer ouerigh syn.
Op dat mense daer mach ghewennen,
Den God Iacobs recht te bekennen,
Dat hy daerin een heerscher sy,
Ia totter wereld eynden vry,
Sy sullen t’sauonds wederkeeren
| |
[Folio 95v]
| |
Uol schandelickheyt end oneeren,
Als honden sullen s’ huylen staen
End de stad ommeloopen gaen.
End de hongher salse verdruyen,
So dat sy nerghens moghen blyuen:
Sy sullen moeten slapen gaen,
Sonder hen t’iersten te versaen,
Mer ick sal met ghesanck oprysen,
Om dyne sterckheyt fyn te prysen.
Ende sal s’morghens ouer breydt
Uerheffen dyn barmhertigheyt.
Want du bist, o Heere, ghepresen,
Myn trauwe beschermer ghewesen,
Ende daer toe myn toeulucht bloot
In tydt mynr verdruckingh’ end noodt.
Ick sal met vroylickheyt ontspringhen
End dy (die myn kracht bist) lof singhen
Want du, Heer, myn beschermer bist,
End vol ghenaden onghemist.
| |
Ghebedt.§ O Godt, die du ons een schildt ende toeulucht bist in tydt des teghenspoedes, wy bidden dy, du willest ons verlossen vanden anslaghen ende lasteringen onser vyanden, ende deselue door dyne grimmigheyt te niete doen, nademale sy sich erghelicken ende met opghesetten wille so stellen teghen ons, die doch dyn volck syn: ende bewys dat du een beschermer bist der dynen, end dat du dat regiment hebst in dyner Gemeynte, waerinne du | |
[Folio 96r]
| |
ons hebst mit dy vereenighen willen door dynen Sone Iesum Christum. Amen. |
|